Έχεις σκεφτεί πως κάποιος συνάνθρωπός σου σε έχει ανάγκη;

Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει σαν πρώτο στόχο τη σωτηρία της ψυχής του. Έχει να σηκώσει το δικό του σταυρό, να αντιμετωπίσει τους δικούς του πειρασμούς που επιτρέπει ο Θεός να έχουμε για να γίνουμε πιο δυνατοί πνευματικά με την υπομονετική τους αντιμετώπιση. Πρέπει να αγωνιστεί στο πνευματικό του αγώνα με θάρρος και ανδρεία αλλά και με ελπίδα πως ο Θεός είναι μαζί του, συνοδοιπόρος  του. Σαν καλός φίλος, που στέκεται κοντά του και ακόμα και  και όταν αμαρτάνει είναι και πάλι δίπλα του περιμένοντας τη μετάνοιά του.

Επίσης όλοι μας σαν άνθρωποι έχουμε την ανάγκη και από λίγη ανθρώπινη βοήθεια, συμπαράσταση. Έχουμε την ανάγκη από την ύπαρξη κάποιου φίλου-εκτός από τον καλύτερο μας φίλο τον Χριστό. Αυτός θα μοιράζεται τις χαρές μας και τις λύπες μας αλλά και εμείς τις δικές του. Όμως και οι δύο θα έχουμε τον ίδιο στόχο τη σωτηρία της ψυχής μας και με αγάπη θα βοηθάει ο ένας τον άλλο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Όπως ενδεχομένως γνωρίζετε δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτή τη χαρά, αυτό το προνόμιο. Πολλοί άνθρωποι είναι μόνοι, εγκαταλελειμμένοι, περιθωριοποιημένοι  και δεν έχουν κάποιον που θα τους πει ένα καλό λόγο, ωφέλιμο για τη ψυχή τους,  λόγο Θεού. Κάποιον που θα τους δείξει έστω λίγη αγάπη-από το να τους κάνει λίγη παρέα μέχρι να τους κάνει ένα μικρό δώρο.  Έτσι μέσα από αυτή την αγάπη θα γνωρίσουν και το Θεό. Γιατί ο Θεός είναι αγάπη.  Άλλοι πάλι έχουν απομονωθεί από τη κοινωνία λόγω  του ρατσισμού(αλλοδαποί , πρώην φυλακισμένοι, άνθρωποι με aids ή ηπατίτιδα ή άλλα  «κοινωνικά» νοσήματα όπως ψυχιατρικά νοσήματα, κ.α.). Ακόμα είναι γνωστό, αλλά το αγνοούμε, το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε διάφορα ιδρύματα (όπως νοσοκομεία, κλινικές, γηροκομεία, ορφανοτροφεία,  σωφρονιστικά ιδρύματα κ.α.) και που ενδεχομένως είναι αναγκασμένοι να στερούνται κάποια πολύτιμα αγαθά που εμείς δεν εκτιμούμε ( όπως είναι η υγεία και η ελευθερία), ή κάποια αγαπημένα τους πρόσωπα που εμείς δε αγαπάμε και δε σεβόμαστε ( π.χ. γονείς, αδέρφια και παιδιά) για μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για όλη τους τη ζωή.

Πρέπει φίλοι μου κάποια στιγμή να ξυπνήσει μέσα μας το φιλότιμο και η αγάπη για τον πλησίον, για τον συνάνθρωπό . Πρέπει όλοι μαζί με τη βοήθεια του Θεού να συμβάλουμε σε αυτό το θεάρεστο έργο της ιεραποστολής, της φιλανθρωπίας και της αγάπης, πάντα με ταπείνωση και διάθεση θυσίας.

Γνωρίζω φίλοι μου πως οι περισσότεροι από εμάς -αν όχι όλοι- θέλουμε πάρα πολύ να απαλύνουμε το πόνο, τη θλίψη, τη μοναξιά αυτών των συνανθρώπων μας και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες αυτών.

Τέλος, αξίζει να θυμηθούμε αυτό που γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο κεφάλαιο 25, 31-46:

«31 Ὃταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Ανδριανάκης Νικόλαος, 13/01/2012