Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης Μάθημα 9ο

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 17/12/2011

Μάθημα 9^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι. 

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα της ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Συνεχίζοντας το θέμα της αρετής της μετανοίας, αναφερθήκαμε στη δεύτερη παραβολή στο κεφ. ΙΕ΄ του κατά Λουκά Ευαγγελίου, στην παραβολή της απολεσθείσας δραχμής. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή τονίσαμε την δύναμη και την αναγκαιότητα της μετανοίας στην πνευματική μας ζωή αλλά και τη «χαρά» του Θεού όταν με την μετάνοια μας επιστρέφουμε κοντά Του.

Κατά Λουκάν ΙΕ΄στίχοι 8-10

Ἡ χαμένη δραχμή

8 Ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως ὅτου εὕρῃ;

9 Καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖ τὰς φίλας καὶ τὰς γείτονας λέγουσα· συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα.

10 Οὕτω, λέγω ὑμῖν, χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.

Μετάφραση

Ἡ χαμένη δραχμή

8 «Ἢ, ποιά γυναῖκα, ἐὰν ἔχῃ δέκα δραχμὲς καὶ χάσῃ μιὰ δραχμή, δὲν ἀνάβει τὸ λυχνάρι καὶ σαρώνει τὸ σπίτι καὶ ψάχνει μὲ ἐπιμέλειαν, ὢς ποὺ νὰ τὴν βρῇ;

9 Καὶ ὅταν τὴν βρῇ, προσκαλεῖ τὶς φίλες καὶ γειτόνισσές της καὶ λέγει, «Συγχαρῆτέ με, διότι εὑρῆκα τὴν δραχμὴ ποὺ ἔχασα».

10 Σᾶς λέγω, ὅτι ἔτσι γίνεται χαρὰ μεταξὺ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕνα ἁμαρτωλὸν ποὺ μετανοεῖ».

Στη συζήτηση μας τονίσαμε πως όπως η γυναίκα για να βρει μια μονό δραχμή αναστατώνει θα λέγαμε όλο της το σπίτι και κάνει τα πάντα για να την βρει. Με τον ίδιο πόθο και θέληση ο Θεός προσπαθεί και «αγωνιά» θα λέγαμε ο καθένας μας να επιστρέψει σε Αυτόν. Έστω και ένας άνθρωπος να ξεστρατίσει, να απομακρυνθεί από τον Θεό, ο Θεός με Αγάπη προσπαθεί να τον φωτίσει και να του δώσει δύναμη να συνεχίσει να αγωνίζεται στην πνευματική του ζωή. Και στο τέλος και αυτής της παραβολής, μας παρομοιάζει ο Χριστός την ανέκφραστη χαρά του Θεού για την επιστροφή του παιδιού Του σε Αυτόν με μια πολύ όμορφη «εικόνα». Της γυναίκας που τρέχει να βρει τις φίλες της και τις γειτόνισσες για να μοιραστεί την χαρά μαζί με αυτές. Μια χαρά θεϊκή και αγγελική «χαρὰ μεταξὺ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕνα ἁμαρτωλὸν ποὺ μετανοεῖ». Ένα ουράνιο πανηγύρι.. Ένα πραγματικό πανηγύρι.. Γιατί ; Για μια δραχμή.. Για έναν άνθρωπο.. Για την σωτηρία της ψυχής ενός μόνου ανθρώπου.. Πόση μεγάλη είναι η Αγάπη του Θεού για εμάς.. Πόσο πολύ αγαπάει ο Θεός ξεχωριστά τον καθένα μας.. Πόσο μεγάλο σφάλμα μας είναι όταν γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε πως ο Θεός δε μας αγαπάει..

Στη συνέχεια επειδή πλησιάζει η εορτή των Χριστουγέννων αναφερθήκαμε στην σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα του Ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως, πριν την προσέλευση μας στην Θεία Κοινωνία. Τόνισε ο κατηχητής πως δεν πρέπει να φοβόμαστε μήπως μας τιμωρήσει ο ιερέας ή φανερώσει τις αμαρτίες μας στους γονείς μας ή στους φίλους μας. Ο ιερέας την ώρα της Εξομολόγησης αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός όμως, όπως έχουμε πει και στα προηγούμενα μαθήματα είναι γεμάτος Αγάπη και εξαιτίας αυτής της αληθινής Αγάπης Του δεν θυμώνει για τις αμαρτίες μας και για την ανυπακοή μας. Δεν διακατέχεται από το αίσθημα της εκδικήσεως. Αλλά λυπάται πολύ που απομακρυνόμαστε από το δρόμο Του αμαρτάνοντας. Δέχεται την μετάνοια μας, όταν επιστρέφουμε σε Αυτόν. Για αυτό στην Εκκλησία μας έχουμε το ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως. Ο Θεός χαίρεται με την επιστροφή μας σε Αυτόν. Έτσι λοιπόν εφόσον τη στιγμή της εξομολογήσεως ο ιερέας είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού, και αυτός με αγάπη, θα ακούσει τις αμαρτίες μας και με αγάπη θα δεχτεί την μετάνοια μας, θα δώσει την συγχώρηση του Θεού και θα μας συμβουλέψει. Ακόμα θα πρέπει να ξέρουμε πως δεν πρέπει να ντρεπόμαστε και να κρύβουμε κάποιες από τις αμαρτίες μας. Ο Θεός τα γνωρίζει όλα και τα βλέπει όλα. Όταν λοιπόν τα ομολογούμε στον εξομολόγο μας, είναι σαν τα λέμε στον ίδιο τον Θεό, δεν υπάρχει κάτι το οποίο δε το ξέρει ο Θεός. Ο Θεός περιμένει να πάμε να του ζητήσουμε συγνώμη και με αληθινή μετάνοια να λάβουμε την συγχώρεση από Αυτόν διαμέσου ευχών του μυστηρίου που τελείται από τον ιερέα εξομολόγο.

Τέλος ο κατηχητής συμβούλεψε τα παιδιά (όσα θέλουν) να περιμένουν μετά το μάθημα να εξομολογηθούν στον ιερέα της ενορίας, ο οποίος εκείνη την ημέρα εξομολογούσε τα παιδιά του κατηχητικού.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψώμεθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον, καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Νικόλαος Ανδριανάκης, Κυριακή 18/12/2011