Θεού Θέα Θείον Θαύμα / Φως Χριστού Φαίνει Πάσι

Θεού Θέα Θείον Θαύμα : Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα, λαμπρότερη ομορφιά, πιο ανείπωτη χαρά, απ' το ν' απολαμβάνεις τη θέα του θεϊκού προσώπου του Χριστού! Φως Χριστού Φαίνει Πάσι : Το φως της χάρης του Χριστού φωτίζει τα πάντα. Φωτίζει εμάς, τα πλάσματα Του κι όλη την πλάση!

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Κατηχητικά Μαθήματα αγοριών Γυμνασίου 2011-2012 Μέρος Α΄

Μέρος Α΄

Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικά μαθήματα Γυμνασίου 2011-2012

Μαθήματα σε ενότητες :

Α΄ Ενότητα : Εισαγωγή- θεματολογία των φετινών μας συναντήσεων : Μάθημα 1

Β΄ Ενότητα : Περί Ταπεινώσεως : Μαθήματα 2, 3, & 4

Γ΄ Ενότητα : Περί Μετανοίας : Μαθήματα 5, 6, 7, 8, 9, & 10

Δ΄ Ενότητα : Περί Προσευχής : Μαθήματα 11, 12, 13, & 14

Ε΄ Ενότητα : Περί της εν Χριστώ Αγάπης : Μαθήματα 15, 16, 17, & 18

ΣΤ΄ Ενότητα : Περί Ελεημοσύνης : Μαθήματα 19, 20, & 22

Ζ΄ Ενότητα : Περί Θαυμάτων : Μάθημα 21

Η΄ Ενότητα : Διάφορα θέματα (καλοκαιρινές συναντήσεις) : Μαθήματα

23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, & 31

Νικόλαος Ανδριανάκης

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 15/10/2011

Μάθημα 1^ο

Προσευχή πριν το μάθημα

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα της ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Στο πρώτο μας μάθημα κάναμε μια σύντομη αναφορά στα θέματα που, συν Θεό, θα αναφερθούν τα μαθήματα του κατηχητικού. Στα θέματα αυτά ανήκουν οι αρετές της ταπεινώσεως, της Μετανοίας, της Προσευχής, της Αγάπης προς τον Θεό και προς τους εν Χριστώ αδελφούς μας και της Ελεημοσύνης. Αρετές πολύ σημαντικές που θα πρέπει όλοι μας οι Χριστιανοί να καταβάλουμε κόπο και χρόνο να τις αποκτήσουμε και να τις καλλιεργήσουμε. Γιατί μέσα από αυτές θα μπορέσουμε να σώσουμε την ψυχή μας και να βρεθούμε κοντά στον Χριστό μας και Θεό μας στη Δευτέρα Παρουσία Του. Επίσης θα προσπαθήσουμε να συζητήσουμε χωρία της Καινής Διαθήκης και της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και από άλλα βιβλία, τα οποία θα έχουν άμεση σχέση με τις παραπάνω αρετές. Με αυτό τον τρόπο θα μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν την Καινή Διαθήκη, κάτι το οποίο θα πρέπει να τους γίνεται καθημερινή ενασχόληση προς πνευματική ωφέλεια. Τέλος θα συζητάμε σε κάθε ένα μάθημα και έναν οίκο από τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας, τον οποίο πρώτα θα μεταφράζουμε. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας είναι η πιο αγαπημένη προσευχή της και σπεύδει ακόμα περισσότερο να μας βοηθήσει όταν την παρακαλάμε μέσω αυτής.

Στο μάθημα δώσαμε ένα σύντομο ορισμό της Ταπεινώσεως, ως μια κατάσταση στην οποία συναισθάνεται ο άνθρωπος την αδυναμία του, συναισθάνεται τα λάθη του, τις αμαρτίες του - τις κακές του πράξεις, τα πάθη του. Καταλαβαίνει πόσο αδύνατος είναι να αγωνιστεί μόνο με τις δικές του σωματικές και πνευματικές δυνάμεις και πόσο πολύ έχει την ανάγκη για βοήθεια από τον Θεό. Έτσι στρέφεται προς τον Θεό ζητώντας του τελωνικώς, με ταπεινό φρόνημα, το έλεός Του, έχοντας στον νου του πως «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά παρά τον Θεό εστίν».

Ύστερα εν συντομία έγινε αναφορά στην αρετή της Μετανοίας. Μετάνοια, αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, «σημαίνει ανανέωση του βαπτίσματος». Δηλαδή όπως με το βάπτισμα ο άνθρωπος καθαρίζεται από τα πάθη και τις αμαρτίες και καθαρός πνευματικά εισέρχεται στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας έτσι και με την μετάνοια καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες μας οι οποίες με την ιερά εξομολόγηση σβήνονται και μπορούμε καθαροί πλέον πάλι, να συνεχίσουμε τον πνευματικό δρόμο μας προς την σωτηρία της ψυχής μας. Επίσης συνεχίζει ο Άγιος Ιωάννης «Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή». Αυτό σημαίνει πως με την μετάνοια αναγνωρίζουμε τη λάθος μέχρι τώρα στάση ζωής μας και αποφασίζουμε να αλλάξουμε και να ακολουθήσουμε τον εν Χριστώ πνευματικό δρόμο ζωής. Για αυτό παρακαλούμε τον Θεό να μας συγχωρέσει για τις εφάμαρτες πράξεις και να μας ενισχύσει να αγωνιστούμε στην συνέχεια πιο πολύ «για νέα ζωή».

Στη συνέχεια τονίσαμε πως κανείς άνθρωπος δεν υπήρξε αναμάρτητος, παρά μόνον ο Χριστός και Θεός μας. Πως όλοι μας λόγω της ανθρώπινης αδύναμης φύσεως μας (λόγω του προπατορικού αμαρτήματος των πρωτόπλαστων) πέφτουμε σε αμαρτίες και διακατεχόμαστε από πάθη από τα οποία αγωνιζόμαστε να αποδεσμευτούμε και να λυτρωθούμε με την βοήθεια του Θεού και την προσωπική προσπάθεια. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως για κάθε πνευματικό καλό στη ζωή μας θα πρέπει να γνωρίζουμε πως η προσπάθεια μεν είναι δική μας αλλά το αποτέλεσμα και η δύναμη για να πραγματοποιηθεί είναι του Θεού μας. Επίσης επισημάνθηκε πως απαραίτητη προϋπόθεση για αληθινή μετάνοια είναι να συναισθανθούμε την αμαρτολώτητά μας και με ταπείνωση αναλογιζόμενοι την αδυναμία μας και πνευματική ανωριμότητά μας να στραφούμε προς τον Θεό και να μετανοήσουμε.

Ερώτηση κατηχητόπουλου :

Πότε, ποια ώρα και στιγμή –ημέρα, μπορούμε να μετανοήσουμε;

Απάντηση κατηχητή :

Κάθε χριστιανός μπορεί να μετανοήσει οποιαδήποτε ώρα και στιγμή αισθανθεί την ανάγκη αυτή και να στραφεί προς τον Θεό ζητώντας Του συγχώρεση των αμαρτιών του. Όμως η άφεση των αμαρτιών αυτών και κατά συνέπεια η ολοκλήρωση της μετάνοιας του και η έναρξη θα λέγαμε νέας ζωής με καθαρή την ψυχή του πιστού, γίνεται με το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως κατά το οποίο ο Χριστιανός καταθέτει στον ίδιο τον Θεό τις αμαρτίες του (τις οποίες και διαγράφει) δια μέσου του ιερέα-πνευματικού που εκείνη την στιγμή αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό μας.

Κάναμε, επιπλέον, σύντομη αναφορά για το τι είναι λογισμοί. Λογισμοί είπαμε πως είναι κάτι το οποίο δε μπορούμε ακριβώς να το περιγράψουμε . Δεν είναι κάτι που προέρχεται από εμάς απαραίτητα και ιδίως όταν είναι κάτι το αμαρτωλό είναι σίγουρα από το διάβολο, ο οποίος προσπαθεί να μας κάνει να στεναχωρηθούμε ή ακόμα χειρότερα και να απελπιστούμε νομίζοντας πως ο ακάθαρτος λογισμός είναι αποτέλεσμα των σκέψεών μας. Ο διάβολος συνεχώς θα λέγαμε πως βομβαρδίζει τους πιστούς Χριστιανούς με πονηρούς και παντός είδους ακάθαρτους λογισμούς με τους οποίους προσπαθεί να μας κάνει να ασχοληθούμε με αυτούς, να τους εξετάσουμε και ενδεχομένως να οδηγηθούμε σε κάποια πνευματική πτώση. Οι λογισμοί όσο κακοί και αν είναι δεν αποτελούν αμαρτία. Εφάμαρτοι γίνονται από την στιγμή που τους αποδεχόμαστε. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να δείχνουμε αδιαφορία σε αυτούς τους λογισμούς και να μην προσπαθούμε να απαντάμε σε αυτούς προσπαθώντας να τους αντιμετωπίσουμε γιατί αυτό το κάνουν μόνον έμπειροι και ώριμοί πνευματικά άνθρωποι. Με λίγα λόγια λογισμοί θα λέγαμε πως είναι κάθε αεροπλάνο που πλησιάζει σε ένα αεροδρόμιο, το οποίο όμως δεν μπορεί να προσγειωθεί αν δεν λάβει σήμα από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου(ο πύργος αυτός είμαστε εμείς, που εμείς θα κρίνουμε ποια αεροπλάνα – καλοί λογισμοί θα πρέπει να προσγειωθούν ή όχι..).

Επιπρόσθετα εν συντομία αναφερθήκαμε στην Προσευχή τονίζοντας πως η Προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, δια της οποίας έρχεται η συμφιλίωση με τον Θεό. Κατά την προσευχή μας πρώτα πρέπει να δοξολογήσουμε τον Θεό, έπειτα να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών και να μετανοήσουμε για την μέχρι τώρα αμαρτωλή ζωή μας και τέλος να τον παρακαλέσουμε να σώσουμε την ψυχή μας αλλά και να τον παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει στα επίγεια κοσμικά προβλήματά μας. Αναφορά και συζήτηση από την Καινή Διαθήκη στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Ζ΄ στιχ. 7-11 : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν».

Ερώτηση κατηχητόπουλου : Τι είναι παράδεισος και τι κόλαση;

Κατηχητής : Ο παράδεισος δεν είναι ένα ωραίο λιβάδι ή ένας ωραίος κήπος ή τέλος πάντων μια όμορφη τοποθεσία. Επίσης η κόλαση δεν είναι ένα καζάνι στο οποίο βράζονται οι αμαρτωλοί αλλά και ούτε μέρος που έχει πολύ ανυπόφορη ζέστη. Παράδεισος είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Άγιοι της Εκκλησίας, μας αλλά εύχομαι και εμείς να πάμε εκεί, κατά την οποία θα βρισκόμαστε σε μια διαρκή επικοινωνία με τον ουράνιο Πατέρα μας και θα είμαστε χαρούμενοι και θα γευόμαστε αυτή τη χαρά σε βαθμό ανάλογο με τον πνευματικό μας κόπο και αγώνα που κάναμε στην γη πριν τον σαρκικό μας θάνατο. Η απερίγραπτη αυτή χαρά θα οφείλεται στην επανένωση του Κτίστη με το κτίσμα δηλαδή την αμεσότητα της κοινωνίας του Θεού και δημιουργού με τον άνθρωπο και δημιούργημά του. Από την άλλη, κόλαση είναι η κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να έχουν κοινωνία με το Θεό και μεταξύ τους δε θα μπορούν να αντικρύσουν το πρόσωπο ένας του άλλου.

Περί αγάπης.

Γιατί, παιδιά, σταυρώθηκε ο Χριστός ; Γιατί ήρθε στο κόσμο και σταυρώθηκε για εμάς;

Γιατί ο Θεός μας αγαπάει τόσο πολύ που για αυτό το λόγο έστειλε τον μονογενή Υιό του στον κόσμο.

Ερώτηση κατηχητόπουλου : Ο Χριστός αν ήθελε δεν θα μπορούσε να μην έχει σταυρωθεί; Γιατί θέλησε να σταυρωθεί;

Απάντηση : Ο Χριστός σταυρώθηκε για εμάς, από αγάπη. Με την σταύρωση Του και την Ανάστασή Του ο θάνατος δεν υπάρχει πλέον και ο διάβολος με το πάθος και την Ανάσταση του Χριστού συνετρίβει.. Όπως ψάλλουμε στην Ανάσταση «Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτον θάνατο πατήσας ..». Ο Θεός νίκησε τον θάνατο και αναστημένος κάθισε στα δεξιά του Θεού και Πατρός Του, περνώντας μέσα από το πάθος και τον Σταυρό. Έτσι αφήνει και σε εμάς παράδειγμα δίνοντας δύναμη από την δύναμη του σταυρού του να σηκώσουμε και εμείς τον σταυρό μας. Μέσα από την άρση του σταυρού μας θα αναστηθούμε και εμείς και θα αξιωθούμε να βρεθούμε με την Χάρη Του αναστημένοι στα δεξιά Του. Πρέπει να ξέρετε παιδιά πως ο Θεός γνωρίζοντας το πνευματικό μας εσωτερικό και βλέποντας τις πνευματικές και σωματικές μας δυνάμεις επιτρέπει αναλόγως και παραχωρεί τους μικρούς μας σταυρούς δίνοντάς μας και την ανάλογη δύναμη για να μπορέσουμε να τους σηκώσουμε. Πάντοτε, να ξέρετε, είναι δίπλα μας και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ ακόμα και όλοι αν μας έχουν εγκαταλείψει αυτός παραμένει κοντά μας περιμένοντας να στραφούμε προς Αυτόν και να Του ζητήσουμε το Θείο Του έλεος. Ο Θεός είναι ο καλύτερος μας συνοδοιπόρος στη ζωή μας, ο οποίος μας βοηθάει να οδηγηθούμε κοντά Του και να σώσουμε την ψυχή μας. Ας εμπιστευτούμε λοιπόν τον εαυτό μας σε Αυτόν και ας τον ακολουθήσουμε.

Ελεημοσύνη

Η ελεημοσύνη, σύμφωνα και με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, βοηθάει πολύ στον πνευματικό μας αγώνα μας φέρνει κοντά στον Χριστό καθώς όπως λέει και το Ευαγγέλιο της Κρίσεως όποιος βοήθησε-ελέησε τούτους τους ελαχίστους βοήθησε εμένα. Αλλά και στην επι του όρους ομιλία ο Χριστός μακαρίζει τους ελεήμονες και υπόσχεται πως και αυτοί θα ελεηθούν από Αυτόν. Η ελεημοσύνη είναι θα λέγαμε ένας τρόπος να συγκινήσουμε τον Θεό και να μας σβήσει μερικές αμαρτίες μας.. Επίσης κάνει λόγο και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος στο λόγο του περί μετανοίας λέγοντας : «Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς κοσμικοὺς ἀγωνίζονται μὲ τὴν ἐλεημοσύνη, καὶ καταλαβαίνουν τὴν ὠφέλειά της τὴν ὥρα τοῦ θανάτου των».

Ερώτηση κατηχητόπουλου :

Μας λέει η Εκκλησία να κάνουμε ελεημοσύνη, όμως πως θα ξέρουμε αν όντως ο άνθρωπος που μας ζητάει χρήματα έχει όντως ανάγκη; Όταν βλέπουμε πως είναι ξεκάθαρα ναρκομανείς ή αλκοολικοί τότε τι κάνουμε; Πάλι πρέπει να δώσουμε χρήματα;

Απάντηση κατηχητή:

Ο κατηχητής απάντησε εν συντομία από ένα κείμενο το οποίο είναι αναρτημένο στο site : http://ex-ierapostoli.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CF%82%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%20%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82 )αναλύοντας σχεδόν όλες τις περιπτώσεις και πως θα έπρεπε να τις αντιμετωπίσει ο καλοπροαίρετος πιστός χριστιανός.

Έκφραση αγάπης και ελεημοσύνης είναι και το να πεις έναν λόγο με τον αδερφό σου που βλέπεις πως πονάει, είτε είναι άρρωστος, είτε φτωχός, είτε άστεγος, είτε φυλακισμένος. Να τον επισκεφτείς στο νοσοκομείο στο σπίτι του στην φυλακή ή στο ίδρυμα όπου βρίσκεται.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψώμεθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον, καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 22/10/2011

Μάθημα 2^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα της ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Στο μάθημα αυτό αναφερθήκαμε στην μεγαλύτερη αρετή, την αρετή των αρετών, την ταπείνωση.

Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για μια αρετή που δεν κατέχει ή στην οποία υστερεί και δεν έχει γευθεί τους καρπούς της. Αλλά ακόμα και αν κάποιος έχει αυτή την αρετή, ιδίως αυτή, είναι δύσκολο να δώσει να την κατανοήσουν άνθρωποι που δεν έχουν αγωνιστεί σε αυτό το δρόμο της ταπεινώσεως, δεν έχουν καταβάλει κάποια προσπάθεια και δεν έχουν γευθεί έστω και στο ελάχιστο βαθμό τους καρπούς που φέρει η αρετή αυτή δια μέσου της Θείας Χάριτος.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος παρομοιάζει τον άνθρωπο που μιλάει για την ταπείνωση σε αυτούς που δεν την έχουν γευτεί σαν εκείνον που θέλει να εξηγήσει με λόγια και παραδείγματα, πόσο γλυκό είναι το μέλι σε αυτούς δεν το εγεύθηκαν ..

Συχνά ακούμε στη ζωή μας ότι «εγώ θα κάνω αυτό γιατί είναι δικαίωμά μου». «Εγώ θα ζητήσω από το Θεό εκείνο, γιατί το δικαιούμαι, κάνω αυτό που μου ζητά κι έxω την απαίτηση να μου δώσει αυτό που επιθυμώ». Κι όταν τα πράγματα δε γίνονται όπως τα θέλουμε, παραπονιόμαστε και για το Θεό και για την κοινωνία και για τους άλλους που μας αδικούν και δεν μας δίνουν αυτά που δικαιούμαστε. Μήπως τελικά χρειάζεται περισσότερη ταπείνωση, η οποία να γεννιέται από την πίστη μας, όχι η λέξη «δικαιούμαι», αλλά το «αν θέλεις»;

Έπειτα διαβάσαμε την ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του δούλου του εκατοντάρχου κατά Ματθαίον , κεφάλαιο Η΄ στίχοι 5-13 και στο αρχαίο και στη μετάφραση, πάνω στην οποία είπαμε λίγα λόγια και κάναμε μια συζήτηση.

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο Η΄ στίχοι 5 – 13

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. 7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. 8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

10 ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, 12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 13 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Μετάφραση

5 Ὅταν ἐμπῆκε εἰς τὴν Καπερναούμ, ἦλθε πρὸς αὐτὸν ἕνας ἑκατόνταρχος,

6 ὁ ὁποῖος τὸν παρακαλοῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε, «Κύριε, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος εἰς τὸ σπίτι, παράλυτος καὶ ὑποφέρει τρομερά».

7 Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐγὼ θὰ ἔλθω καὶ θὰ τὸν θεραπεύσω».

8 Ἀπεκρίθη ὁ ἑκατόνταρχος, «Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος γιὰ νὰ μπῇς κάτω ἀπὸ τὴν στέγην μου, ἀλλὰ μόνον πὲς ἕναν λόγο καὶ θὰ θεραπευθῇ ὁ δούλος μου.

9 Διότι καὶ ἐγώ, ποὺ εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν ἄλλων, ἔχω ὑπὸ τὰς διαταγάς μου στρατιῶτες καὶ λέγω εἰς τοῦτον, «Πήγαινε», καὶ πηγαίνει, καὶ εἰς τὸν ἄλλον, «Ἔλα», καὶ ἔρχεται καὶ εἰς τὸν δοῦλον μου, «Κάνε τοῦτο», καὶ τὸ κάνει.

10 Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἰησοῦς, ἐθαύμασε καὶ εἶπε εἰς ἐκείνους ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν, «Σᾶς βεβαιῶ ὅτι οὔτε εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας δὲν εὑρῆκα τόσον μεγάλην πίστην.

11 Σᾶς λέγω, ὅτι πολλοὶ θὰ ἔλθουν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν καὶ τὴν Δύσιν καὶ θὰ καθίσουν εἰς τὸ τραπέζι μαζί μὲ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακὼβ στὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,

12 ἐνῷ τὰ παιδιὰ τῆς βασιλείας θὰ ριφθοῦν ἔξω εἰς τὸ σκοτάδι. Ἐκεῖ θὰ εἶναι τὸ κλάμα καὶ τὸ τρίξιμο τῶν δοντιῶν».

13 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν ἑκατόνταρχον, «Πήγαινε καὶ ἂς σοῦ γίνῃ ὅπως ἐπίστεψες». Καὶ θεραπεύθηκε ὁ δοῦλος κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην.

Όσον αφορά τη συζήτηση :

Ο κατηχητής στην αρχή της συζήτησης έκανε κάποια σχόλια και έδωσε κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις στα παιδιά για να καταλάβουν καλύτερα την ευαγγελική περικοπή. Οι επισημάνσεις ήταν οι εξής :

εκατόνταρχος: διοικούσε μία στρατιωτική μονάδα που αποτελούνταν από εκατό άντρες. Ήταν Ρωμαίος, δηλαδή ειδωλολάτρης. Οι Εβραίοι περιφρονούσαν τους ειδωλολάτρες, διότι δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό

δούλος: μας κάνει εντύπωση το ότι ο εκατόνταρχος ζητά από το Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του. Εκείνα τα χρόνια οι δούλοι δεν είχαν καμιά αξία. Όταν κάποιος αρρώσταινε ή πέθαινε, αγοράζαν άλλο στη θέση του. Ο εκατόνταρχος όμως, παρότι ειδωλολάτρης και στρατιωτικός, είχε πολλή αγάπη στην καρδιά του

δεν είμαι άξιος: ο εκατόνταρχος ήταν πολύ ταπεινός. Καταλαβαίνει ότι ο Χριστός δεν είναι ένας απλός άνθρωπος και δε νιώθει τον εαυτό του ικανό να φιλοξενήσει το Θεό στο σπί του. Ξέρει ότι ο Χριστός έχει εξουσία με τα λόγια του να θεραπεύσει τον καθένα. Και ζητά ταπεινά από το Χριστό το θαύμα

τόση πίστη: ο Χριστός επαινεί τον εκατόνταρχο και για την πίστη και για την ταπείνωσή του. Και δηλώνει στους παριστάμενους Εβραίους, οι οποίοι περιφρονούσαν τους ειδωλολάτρες, ότι οι άνθρωποι που έχουν πίστη και ταπείνωση θα εισέλθουν στη Βασιλεία των ουρανών, ενώ οι ίδιοι οι Εβραίοι, επειδή θεωρούσαν τους εαυτούς τους κληρονόμους της Βασιλείας, ότι είχαν δικαίωμα να είναι μέλη της, θα μείνουν έξω από αυτήν, εαν δεν πιστέψουν στον ίδιο ως Θεάνθρωπο.

Στη συνέχεια ο κατηχητής με κάποιες ερωτήσεις προσπάθησε να περάσει τα βασικά νοήματα της περικοπής αυτής στα παιδιά αλλά και να ενθαρρύνει και οδηγήσει τα παιδιά στη συζήτηση. Οι ερωτήσεις ήταν :

Α. Τι φανερώνει το ότι ο εκατόνταρχος ζήτησε από το Χριστό να θεραπεύσει τον δούλο του;

Β. Γιατί ο εκατόνταρχος δεν ήθελε ο Χριστός να έρθει στο σπίτι του;

Γ. Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό του εκατόνταρχου που τον οδήγησε να πει τα λόγια που είπε στο Χριστό;

Δ. Τι άλλο εκτίμησε ο Χριστός στον εκατόνταρχο; Του έκανε τη χάρη που του ζήτησε;

Ε. Ποιοι λέει ο Χριστός ότι θα σωθούν;

Ο κατηχητής προσπάθησε να περάσει στα παιδιά κάποιους προβληματισμούς :

Α. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την έννοια του «δικαιώματος». Μικροί και μεγάλοι πιστεύουμε πως είναι δικαίωμά μας αυτό ή εκείνο και ότι οι άλλοι, ακόμη κι ο Θεός, είναι υποχρεωμένοι να μας δώσουν αυτό που ζητούμε. Δεν αισθανόμαστε την ταπείνωση να ζητούμε με ευγένεια και αγάπη ό,τι ίσως μας ανήκει ή ό,τι επιθυμούμε, αλλά θεωρούμε πως μπορούμε να επιβάλλουμε την επιθυμία και την θέλησή μας στους άλλους. Η πραγματική εξουσία είναι η εξουσία της αγάπης. Για να συμβεί αυτό στη ζωή μας όμως χρειάζεται ταπείνωση.

Β. Η ταπείνωση πηγάζει από την πίστη. Ο αληθινά πιστός άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και ταπεινός. Ζητά με σεβασμό και αγάπη από το Θεό και τον άλλο. Ξέρει να υποχωρεί. Δεν περηφανεύεται για τα χαρίσματά του και τις όποιες επιτυχίες του, αλλά γνωρίζει ότι ο Θεός τον βοηθά να προχωρήσει στη ζωή του.

Γ. Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι έχει αξία στη ζωή μας να ζητάμε από το Θεό και τους άλλους αυτό που επιθυμούμε όχι με απαίτηση, φωνή, νεύρα, θυμό, υπερηφάνεια, αλλά με ταπείνωση και αγάπη. Να λέμε αυτό που πιστεύουμε, αλλά να αφήνουμε περιθώριο στο Θεό και τον άλλο να διαπιστώσουν την αξία της επιθυμίας μας. Δικαιούμαστε πολλά, αλλά ας έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη.

Δ. Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος έλεγε μια ωραία προσευχή: «Κύριε, όπως ξέρεις και όπως θέλεις, ελέησέ με».

Τέλος το μάθημα ολοκληρώθηκε με τον καθηγητή να τονίζει τη σημασία που έχει να ζητούμε από το Θεό και τους άλλους με ταπείνωση και όχι με υπερηφάνεια αυτό που έχουμε ανάγκη ή δικαιούμαστε.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψώμεθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον, καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 29/10/2011

Μάθημα 3^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Στο μάθημα αυτό συνεχίσαμε την αναφορά μας στην μεγάλη αρετή της ταπεινώσεως.

Σε αυτό το μάθημα αναφερθήκαμε στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο κεφ. Ζ΄ στιχ. 24-30, στη θεραπεία της κόρης της Χαναναίας. Μέτα την ανάγνωση από το αρχαίο κείμενο αλλά και από το μεταφρασμένο προχωρήσαμε και είπαμε κάποια πράγματα και με την συζήτηση προσπάθησε ο κατηχητής να δώσει στα παιδιά να αντιληφθούν την αξία της ταπεινώσεως.

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο κεφ. Ζ΄ στιχ. 24-30

24 Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελε γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν. 25 ἀκούσασα γὰρ γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧς εἶχε τὸ θυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ· 26 ἡ δὲ γυνὴ ἦν ῾Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει· καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς. 27 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα· οὐ γάρ ἐστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ τοῖς κυναρίοις βαλεῖν. 28 ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε· καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων. 29 καὶ εἶπεν αὐτῇ· διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε· ἐξελήλυθε τὸ δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου. 30 καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς εὗρε τὸ παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθός

Μετάφραση

24 Ἀπ’ ἐκεῖ ἐσηκώθηκε καὶ ἐπῆγε εἰς τὰ σύνορα τῆς Τύρου καὶ τῆς Σιδῶνος. Ἐμπῆκε εἰς ἕνα σπίτι καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὸ μάθῃ κανείς, δὲν μπόρεσε ὅμως νὰ δθαφύγῃ τὴν προσοχήν.

25 Ἀλλ’ ἀμέσως μιὰ γυναῖκα, τῆς ὁποίας τὸ κοριτσάκι εἶχε πνεῦμα ἀκάθαρτον, ὅταν ἄκουσε γι’ αὐτόν, ἦλθε καὶ ἔπεσε εἰς τὰ πόδια του.

26 Ἦτο δὲ ἡ γυναῖκα εἰδωλολάτρις καὶ κατὰ τὴν καταγωγὴν Συροφοινίκισσα καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ βγάλῃ τὸ δαιμόνιον ἀπὸ τὴν θυγατέρα της.

27 Ὁ δὲ Ἰησοῦς τῆς εἶπε, «Ἄφησε πρῶτα νὰ χορτάσουν τὰ παιδιά, διότι δὲν εἶναι σωστὸ νὰ πάρωμε τὸ ψωμὶ τῶν παιδιῶν καὶ νὰ τὸ ρίξουμε στὰ σκυλιά».

28 Αὐτὴ δὲ ἀπήντησε, «Ναί, Κύριε, καὶ τὰ σκυλιὰ κάτω ἀπὸ τὸ τραπέζι τρώγουν ἀπὸ τὰ ψίχουλα τῶν παιδιῶν».

29 Καὶ αὐτὸς τῆς εἶπε, «Γι’ αὐτὸ ποὺ εἶπες πήγαινε, ἔχει φύγει τὸ δαιμόνιον ἀπὸ τὴν θυγατέρα σου».

30 Καὶ ὅταν ἐπῆγε εἰς τὸ σπίτι της εὑρῆκε τὸ παιδὶ ξαπλωμένο εἰς τὸ κρεββάτι καὶ τὸ δαιμόνιον εἶχε ἤδη φύγει.

Χαναναία: ειδωλολάτρισσα γυναίκα, που πιθανόν άκουσε για το Χριστό. Μέσα στον πόνο της δεν υπολόγισε ότι ο Χριστός ήταν Εβραίος, δηλαδή ακολουθούσε άλλη θρησκευτική πίστη από αυτήν. Και όχι μόνο αυτό. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι πίστεψε στο πρόσωπό Του και δεν υπολόγισε τίποτε. Γι’ αυτό επέμεινε, παρά την φαινομενική άρνηση του Χριστού να της απαντήσει.

δαιμόνιο: αρρώστια, πρόβλημα υγείας.

διώξε την: οι μαθητές δεν αντέχουν να την ακούνε να φωνάζει και να παρακαλεί. Ο Θεός θέλει να δίχνουμε την πίστη μας και να επιμένουμε στις παρακλήσεις και τα αιτήματά μας.

πλανεμένους Ισραηλίτες: ο Χριστός επίτηδες λέει ότι η αποστολή Του είναι να κηρύξει το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού στους Ισραηλίτες. Θέλει να δείξει στους μαθητές Του ότι πρώτα θέλει να σωθούν αυτοί που γνωρίζουν τον αληθινό Θεό, για να μην προσκρούσει και στο αίσθημα της φιλοπατρίας και του εθνικού φανατισμού που διέκρινε τους Εβραίους, αλλά και γιατί δεν έχει συμβεί η Ανάσταση. Μετά την Ανάσταση ο Χριστός δίνει ξεκάθαρη εντολή στους μαθητές Του: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28, 19). Θέλει ακόμη να δοκιμάσει την πίστη της Χαναναίας.

σκυλάκια: Ο Χριστός δοκιμάζει την πίστη της Χαναναίας. Της λέει ότι οι Ισραηλίτες είναι τα παιδιά του Θεού και οι Χαναναίοι και οι ειδωλολάτρες τα σκυλάκια. Όμως η Χανανία έχει πολλή πίστη. Επιμένει προς τον Χριστό και Του λέει ότι ακόμη κι αν είναι σκυλάκια οι ειδωλολάτρες, τρώνε από το τραπέζι της αγάπης του Θεού. Ότι ο Θεός αγαπά τελικά όλους τους ανθρώπους.

ας γίνει όπως θέλεις: ο Χριστός διαπιστώνει την με ταπείνωση και αγάπη, πίστη της Χαναναίας για το Θεό και τον Ίδιο και της δείχνει ότι τελικά ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις.

Α. Τι οδήγησε τη Χαναναία να φωνάξει στο Χριστό;

Β. Απογοητεύτηκε η Χαναναία από τη σιωπή του Χριστού; Ποια ήταν η αντίδρασή της;

Γ. Γιατί ο Χριστός έδειξε ότι περιφρονούσε τη Χαναναία; Είχε έρθει μόνο για τους Ισραηλίτες;

Δ. Τι εννοεί ο Χριστός με τη λέξη «σκυλάκια»;

Ε. Τι εκτίμησε ο Χριστός στη Χαναναία και της θεράπευσε την κόρη της;

ΣΤ. Τελικά το μήνυμα του Ευαγγελίου ήταν μόνο για τους Εβραίους;

Μέτα από την αναφορά στην παραπάνω ευαγγελική περικοπή και την συζήτηση που κάναμε πάνω σε αυτή μιλήσαμε για τον γέροντα Παΐσιο και διαβάσαμε μερικά κομμάτια από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές» ( σελ. 165 – 169 ) που έχει εκδώσει το Μοναστήρι Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στη Σουρωτή. Τα κομμάτια που διαβάσαμε αποτελούν δικά του λόγια, λόγια μέσα από τα οποία προσπάθησε ο κατηχητής να δείξει και τα παιδιά να κατανοήσουν την δύναμη της ταπείνωσης και την άμεση «επέμβαση», θα λέγαμε, της Θείας Χάριτος στους ταπεινούς ανθρώπους.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε στην πολύ όμορφη προσευχή στην Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αφού είπαμε λίγα λόγια για την δύναμη που έχει η προσευχή αυτή και πόσο πολύ αρέσει στην Παναγία μας, αλλά και λίγα ιστορικά που συνδέονται με αυτούς, προχωρήσαμε στην ανάγνωση του κοντάκιου « Τη υπερμάχω» και στο πρωτότυπο και στην μετάφραση, το οποίο και ψάλλαμε όλοι μαζί και έτσι ολοκληρώσαμε και αυτό το μάθημα.

Ἦχος πλ. δ´. Αὐτόμελον.

Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση :

Σ᾿ ἐσένα τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ ἀποδίδει ἡ Πόλη σου τὴ νίκη καὶ σοῦ ἐκφράζει Θεοτόκε τὶς θερμὲς εὐχαριστίες ποὺ λυτρώθηκε ἀπὸ τὶς συμφορές. Ἀλλὰ ἐσύ, ποὺ ἡ δύναμή σου εἶναι ἀκατανίκητη, σῶσε με κι ἐμένα ἀπὸ κάθε εἴδους κινδύνων γιὰ νὰ σοῦ φωνάζω δυνατά· χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 06/11/2011

Μάθημα 4^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Στο μάθημα αυτό συνεχίσαμε την αναφορά μας στην μεγάλη αρετή της ταπεινώσεως.

Σε αυτό το μάθημα αναφερθήκαμε στην Ευαγγελική περικοπή κατά Μάρκον Ζ΄ στιχ. 35 - 37, και στην κατά Λουκά κεφ. ΙΓ΄ στιχ. 22 – 30. Μέτα την ανάγνωση του κειμένου στο πρωτότυπο και στη μετάφραση είπαμε κάποια πράγματα και με την συζήτηση προσπάθησε ο κατηχητής, για άλλη μια φορά, να καταδείξει στα παιδιά την αξία της ταπεινώσεως.

Κατά Μάρκον Ζ΄ στιχ. 35 - 37 :

35 καὶ καθίσας ἐφώνησε τοὺς δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος. 36 καὶ λαβὼν παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ ἐναγκαλισάμενος αὐτὸ εἶπεν αὐτοῖς· 37 Ὃς ἐὰν ἓν τῶν τοιούτων παιδίων δέξηται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὃς ἐὰν ἐμὲ δέξηται, οὐκ ἐμὲ δέχεται, ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με.

Μετάφραση :

35 Καὶ ἀφοῦ ἐκάθησε, ἐφώναξε τοὺς δώδεκα καὶ τοὺς λέγει, «Ἐὰν κανεὶς θέλῃ νὰ εἶναι πρῶτος, πρέπει νὰ εἶναι ὁ τελευταῖος ὅλων καὶ ὑπηρέτης ὅλων».

36 Ὕστερα ἐπῆρε ἕνα παιδί, τὸ ἔβαλε εἰς τὸ μέσον καὶ ἀφοῦ τὸ ἀγκάλιασε τοὺς εἶπε,

37 «Ὅποιος δεχθῇ ἕνα τέτοιο παιδὶ εἰς τὸ ὄνομά μου, δέχεται ἐμέ, καὶ ὅποιος δεχθῇ ἐμέ, δὲν δέχεται ἐμὲ ἀλλὰ ἐκεῖνον ποὺ μὲ ἔστειλε».

Κατά Λουκά κεφ. ΙΓ΄ στιχ. 22 – 30 :

22 Καὶ περιώδευε τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ διδάσκων καὶ βαδίζων πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ.

23 Κάποιος τοῦ εἶπε, «Κύριε, ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν;»

24 Αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπε, «Νὰ ἀγωνίζεσθε νὰ μπῆτε ἀπὸ τὴν στενὴν πύλην, διότι πολλοί, σᾶς λέγω, θὰ ζητήσουν νὰ μποῦν ἀλλὰ δὲν θὰ μπορέσουν.

25 Ὅταν σηκωθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ κλείσῃ τὴν πόρτα καὶ σεῖς θὰ στέκεσθε ἔξω καὶ κτυπᾶτε τὴν πόρτα καὶ λέτε, «Κύριε, Κύριε, ἄνοιξέ μας», ἀυτὸς θὰ σᾶς ἀποκριθῇ, «Δὲν σᾶς ξέρω ἀπὸ ποῦ εἶσθε».

26 Τότε θὰ ἀρχίσετε νὰ λέτε, «Ἐφάγαμε ἐνώπιόν σου καὶ ἤπιαμε καὶ στὶς πλατεῖες μας ἐδίδαξες»·

27 ἀλλ’ αὐτὸς θὰ πῇ, «Σᾶς λέγω, δὲν σᾶς ξέρω ἀπὸ ποῦ εἶσθε· φύγετε ἀπὸ ἐμὲ ὅλοι οἱ ἐργάται τοῦ κακοῦ».

28 Ἐκεῖ θὰ εἶναι τὸ κλάμμα καὶ τὸ τρίξιμο τῶν δοντιῶν, ὅταν θὰ ἰδῆτε τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακὼβ καὶ ὅλους τοὺς προφήτας εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἐνῷ ἐσᾶς θὰ σᾶς βγάζουν ἔξω.

29 Καὶ θὰ ἔλθουν ἀπὸ ἀνατολὰς καὶ δυσμὰς καὶ ἀπὸ βορρὰν καὶ ἀπὸ νότον καὶ θὰ καθήσουν εἰς τὴν τράπεζαν εἰς τῆν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

30 Πραγματικά, ὑπάρχουν τελευταῖοι ποὺ θὰ γίνουν πρῶτοι, καὶ ὑπάρχουν πρῶτοι ποὺ θὰ γίνουν τελευταῖοι».

Μετάφραση :

22 Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ πορείαν ποιούμενος εἰς Ἱεροσαλήμ. 23 εἶπε δέ τις αὐτῷ· Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι; ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· 24 Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν. 25 ἀφ' οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες· Κύριε Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ. 26 τότε ἄρξεσθε λέγειν· ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν, καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας· 27 καὶ ἐρεῖ· λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ· ἀπόστητε ἀπ' ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας. 28 ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅταν ὄψεσθε Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ πάντας τοὺς προφήτας ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ, ὑμᾶς δὲ ἐκβαλλομένους ἔξω, 29 καὶ ἥξουσιν ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ ἀπὸ βορρᾶ καὶ νότου, καὶ ἀνακλιθήσονται ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ. 30 καὶ ἰδοὺ εἰσιν ἔσχατοι οἳ ἔσονται πρῶτοι, καὶ εἰσὶ πρῶτοι οἳ ἔσονται ἔσχατοι.

Το συμπέρασμα του μαθήματος είναι πως ο άνθρωπος για να σωθεί, να τιμηθεί από τον Ουράνιο Πατέρα, και να είναι πρώτος στα μάτια Του, θα πρέπει να είναι τελευταίος στην επίγεια ζωή του. Θα πρέπει δηλαδή να είναι διάκονος όλων, «υπηρέτης» όπως λέει στο ευαγγέλιο ο Χριστός. Πάντα με Αγάπη να διακονεί και να βοηθά τους αδελφούς του και να γίνεται θυσία για αυτούς. Να θυσιάζει λίγο από το χρόνο του ή λίγο από την υλική του καλοπέραση πάντοτε προς όφελος των γύρω του. Ένα παράδειγμα τέτοιας θυσίας από αληθινή αγάπη προς τον αδελφό μας, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι όταν 51 άτομα θέλουν να επιβιβαστούν σε ένα υπεραστικό λεωφορείο και οι θέσεις είναι 50. Αυτός που με τη θέλησή του θα τραβηχτεί προς τα πίσω και με αγάπη πει περάστε εσείς και εγώ θα πάρω το επόμενο, δεν πειράζει, αυτός θα είναι ο πρώτος στα μάτια του Θεού. Ακόμα περισσότερο, οι άνθρωποί που προσπαθούν να προστατεύσουν και να σώσουν τον συνάνθρωπό τους από κάποιον κίνδυνο και βάζουν σε κίνδυνο και αυτοί την ζωή τους, είναι πολλοί αγαπητοί στο Θεό γιατί ομοιάζουν με τον Υιό του που έγινε θυσία για εμάς με τον Σταυρικό Του θάνατο (κατά την ανθρώπινη φύση Του.). Για αυτό όσοι πεθαίνουν στην προσπάθειά τους αυτή πάνε αμέσως στον Παράδεισο δίπλα στο Θεό.

Μέτα από την αναφορά στα παραπάνω ευαγγελικά αναγνώσματα και την συζήτηση που κάναμε πάνω σε αυτά, μιλήσαμε για τον γέροντα Παΐσιο και διαβάσαμε μερικά κομμάτια από το βιβλίο «Πάθη και Αρετές» ( σελ. 171 – 172 ) που έχει εκδώσει το Μοναστήρι Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στη Σουρωτή. Τα κομμάτια που διαβάσαμε αποτελούν δικά του λόγια, λόγια μέσα από τα οποία προσπάθησε ο κατηχητής να δείξει και να μπορέσουν τα παιδιά να κατανοήσουν την δύναμη της ταπείνωσης και άμεση «επέμβαση», θα λέγαμε, της Θείας Χάριτος στους ταπεινούς ανθρώπους.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, στους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του περιεχομένου των δύο πρώτων γραμμάτων και στο πρωτότυπο και στη μετάφρασή αυτών και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά αυτά νοήματα.

Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό, Χαῖρε (ἐκ γ´)· καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν Κύριε, ἐξίστατο, καὶ ἵστατο κραυγάζων πρὸς αὐτὴν τοιαῦτα·

Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ δἀρὰ ἐκλείψει.

Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις· χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.

Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον, καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.

Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.

Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον· χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.

Χαῖρε, δι᾿ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις· χαῖρε, δι᾿ ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτὴν ἐν ἁγνείᾳ, φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως· Τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται· ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως τὴν κύησιν πῶς λέγεις; κράζων· Ἀλληλούϊα.

Μετάφραση :

Ἄγγελος ποὺ ἦταν πρῶτος μεταξὺ τῶν ἀγγέλων, στάλθηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ νὰ πεῖ στὴ Θεοτόκο τὸ χαῖρε (3 φορές)· καὶ μὲ τὴν ἀσώματή του φωνή, βλέποντάς σε Κύριε νὰ παίρνεις σῶμα (νὰ γίνεσαι ἄνθρωπος), ἐκπλησσόταν καὶ στεκόταν φωνάζοντας πρὸς αὐτὴν αὐτὰ τὰ λόγια·

Χαῖρε ἐσὺ ἀπ᾿ τὴν ὁποία θὰ λάμψει ἡ χαρά· χαῖρε ἐσὺ ποὺ γιὰ χάρη σου θὰ σβήσει ἡ κατάρα.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἔκανες νὰ σηκωθεῖ ὁ πεσμένος Ἀδάμ· χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἔγινες ἡ λύτρωση τῶν δακρύων τῆς Εὔας.

Χαῖρε ὕψος στὸ ὁποῖο δύσκολα μποροῦν νὰ φθάσουν οἱ ἀνθρώπινοι λογισμοί· χαῖρε βάθος ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ κατοπτεύσουν καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοί.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἔγινες ὁ θρόνος τοῦ Βασιλιᾶ (Χριστοῦ)· χαῖρε γιατὶ βαστάζεις (στὴν ἀγκάλη σου) Ἐκεῖνον ποὺ βαστάζει τὰ πάντα.

Χαῖρε ἀστέρι ποὺ προμηνύεις τὸν Ἥλιο, χαῖρε κοιλία τῆς θεϊκῆς (τοῦ Λόγου) σαρκώσεως.

Χαῖρε ἐσὺ μὲ τὴν ὁποία γίνεται καινούρια ἡ κτίση· χαῖρε ἐσὺ μὲ τὴν ὁποία γίνεται βρέφος ὁ Κτίστης.

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Γνωρίζοντας τὴν ἁγνότητά της ἡ Παναγία λέγει στὸν Γαβριὴλ μὲ θάρρος· Ὅσα παράδοξα ἀκούω ἀπὸ τὴ φωνή σου, εἶναι δύσκολο νὰ τὰ δεχτῶ στὴν ψυχὴ μου· πῶς μοῦ ἀναγγέλλεις κύηση, ἀφοῦ δὲν προηγήθηκε σύλληψη ἀπὸ ἀνθρώπινη σπορά; Κι ὅμως ἐσὺ τὸ λέγεις καὶ φωνάζεις δυνατά, Ἀλληλούϊα (αἰνεῖτε τὸν Θεό).

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω» και ολοκληρώσαμε και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Κατηχητικό μάθημα 19/11/2011

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 19/11/2011

Μάθημα 5^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Στο μάθημα αυτό μιλήσαμε για την αξία της μετανοίας, όσο ο άνθρωπος βρίσκεται στη ζωή προ του θανάτου, αλλά και τονίσαμε για άλλη μια φορά την δύναμη της ταπεινώσεως και την ανάγκη να υπομείνουμε τις αδικίες που υφιστάμεθα μέσα σε αυτόν φθαρτό κόσμο. Σε αυτό το μάθημα αναφερθήκαμε στην Ευαγγελική περικοπή κατά Λουκά ΙΣΤ ΄ στίχοι 19 – 31.

Κατά Λουκά ΙΣΤ΄ στίχοι 19 – 31 :

«19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ' ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ' ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.»

Μετάφραση :

19 «Κάποτε ὑπῆρχε ἕνας πλούσιος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε πορφύραν καὶ λινὰ ἐνδύματα καὶ ἐζοῦσε καθημερινῶς μέσα σὲ μεγάλην πολυτέλειαν.

20 Κοντὰ εἰς τὴν πύλην του ἦτο ξαπλωμένος ἕνας πτωχός, ὀνομαζόμενος Λάζαρος, γεμᾶτος πληγές,

21 ὁ ὁποῖος ἐπιθυμοῦσε νὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου. Ἀκόμη καὶ τὰ σκυλιὰ ἐσυνείθιζαν νὰ ἔρχωνται καὶ νὰ γλύφουν τὶς πληγές του.

22 Συνέβη δὲ νὰ πεθάνῃ ὁ πτωχὸς καὶ νὰ φερθῇ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἰς τὸν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ.

23 Ἐπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Εἰς τὸν ᾅδην, ὅπου ἐβασανίζετο, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ βλέπει ἀπὸ μακρυὰ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Λάζαρον εἰς τοὺς κόλπους του.

24 Καὶ ἐφώναξε καὶ εἶπε, «Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησέ με καὶ στεῖλε τὸν Λάζαρον νὰ βουτήξῃ τὴν ἄκρη τοῦ δακτύλου του σὲ νερὸ καὶ νὰ δροσίσῃ τὴν γλῶσσα μου, διότι ὑποφέρω μέσα σ’ αὐτὴν τὴν φλόγα».

25 Ἀλλ’ ὁ Ἀβραὰμ εἶπε, «Παιδί μου, θυμίσου ὅτι σὺ ἀπήλαυσες τὰ ἀγαθά σου σου εἰς τὴν ζωήν σου ὅπως καὶ ὁ Λάζαρος τὰ κακά· τώρα ὅμως αὐτὸς ἐδῶ παρηγορεῖται καὶ σὺ ὑποφέρεις.

26 Καὶ ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει μεταξύ μας ἕνα μεγάλο χάσμα ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ περάσουν ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ διαβοῦν ἀπ’ ἐδῶ σ’ ἐσᾶς, οὔτε καὶ ἀπ’ ἐκεῖ σ’ ἐμᾶς».

27 Τότε εἶπε, «Σὲ παρακαλῶ λοιπόν, πατέρα, νὰ τὸν στείλῃς στὸ σπίτι τοῦ πατέρα μου,

28 διότι ἔχω πέντε ἀδελφούς, νὰ τοὺς νουθετήσῃ, διὰ νὰ μὴ ἔλθουν καὶ αὐτοὶ εἰς τὸν τόπον αὐτὸν τῶν βασάνων».

29 Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἀβραάμ, «Ἔχουν τὸν Μωϋσῆν καὶ τοὺς προφήτας, ἂς τοὺς ἀκούσουν».

30 Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Ὄχι, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ’ ἐὰν κάποιος ἀπὸ τοὺς νεκροὺς πάη σ’ αὐτούς, θὰ μετανοήσουν».

31 Ἀλλ’ ὁ Ἀβραὰμ τοῦ ἀπήντησε, «Ἐὰν δὲν ἀκοῦνε τὸν Μωϋσῆν καὶ τοὺς προφήτας, δὲν θὰ πεισθοῦν καὶ ἂν ἀκόμη ἀναστηθῇ κάποιος ἀπὸ τοὺς νεκρούς».

Μέτα την ανάγνωση του αρχαίου αλλά και του μεταφρασμένου κειμένου της περικοπής είπαμε κάποια πράγματα πάνω στα σημεία που έκαναν εντύπωση στα παιδιά. Με τη συζήτηση ύστερα προσπάθησε ο κατηχητής να τονίσει στα παιδιά την αξία της μετανοίας και της καρτερικής υπομονής των δοκιμασιών.

Δύο από τις σημαντικές και ουσιώδεις απορίες των παιδιών ήταν :

1. Τι είναι Παράδεισος και τι η κόλαση(για άλλη μια φορά θέλησαν να ακούσουν τι είναι για αυτό ξανά ερώτησαν και σε αυτό το μάθημα);

Κατηχητής : Ο παράδεισος δεν είναι ένα ωραίο λιβάδι ή ένας ωραίος κήπος ή τέλος πάντων μια όμορφη τοποθεσία. Επίσης η κόλαση δεν είναι ένα καζάνι στο οποίο βράζουν οι αμαρτωλοί ούτε ένα μέρος που έχει ανυπόφορη ζέστη. Παράδεισος είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι Άγιοι της Εκκλησίας, μας αλλά εύχομαι και εμείς, να βρεθούμε της διαρκούς επικοινωνίας με τον ουράνιο Πατέρα μας που θα μας γεμίζει χαρά. Θα γευόμαστε αυτή τη χαρά ανάλογο, με τον πνευματικό μας κόπο και τον αγώνα που κάναμε όσο βρισκόμασταν στη ζωή μέσα στο φθαρτό αυτό κόσμο. Η απερίγραπτη αυτή χαρά θα οφείλεται στην ένωση του Κτίστη με το κτίσμα Του δηλαδή την κοινωνία του Θεού και δημιουργού με τον άνθρωπο και δημιούργημά Του. Ο Θεός μάλιστα δεν επιτρέπει να ενθυμούνται οι ανθρώπινες ψυχές την ύπαρξη της κολάσεως και ακόμα περισσότερο δεν επιτρέπει να βλέπουν αυτοί τους δικούς τους ανθρώπους να ταλαιπωρούνται στην κόλαση. Αυτό το κάνει ο Θεός από αγάπη γιατί αν δουν οι άνθρωποι του παραδείσου τους αδελφούς τους να βασανίζονται στην κόλαση θα στενοχωρηθούν και θα χάσουν την χαρά του παραδείσου. Από την άλλη, κόλαση είναι η κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να έχουν κοινωνία μεταξύ τους και ακόμα περισσότερο ούτε με τον Θεό. Θα στερούνται την δυνατότητα να βλέπουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου.

2. Μπορεί κάποιος από την κόλαση να πάει στον παράδεισο ή από τον παράδεισο στη κόλαση;

Κατηχητής : Δε μπορεί να πάει κάποιος από τον παράδεισο στη κόλαση. Αυτό είχε γίνει πριν τη δημιουργία του ανθρώπου από το πιο φωτεινό τάγμα των Αγγέλων, το τάγμα του Εωσφόρου. Οι Άγγελοι αυτοί υπερηφανεύτηκαν, θέλοντας και νομίζοντας πως είναι πιο φωτεινοί και πιο δυνατοί από τον Θεό με αποτέλεσμα να ξεπέσουν και να χάσουν αυτή την αγγελική τους δύναμη και την κοινωνία με τον Θεό. Ο εωσφόρος δηλαδή ο διάβολος λοιπόν θέλοντας να παρασύρει στην πνευματική καταστροφή τον άνθρωπο και να οδηγήσει στην απομάκρυνση από τον Θεό τους ανθρώπους προσπαθεί να διαβάλλει τον Θεό στους ανθρώπους. Αυτός ήταν εξάλλου η αιτία του προπατορικού αμαρτήματος εξαιτίας του οποίου αλλά και της έλλειψης μετανοίας του Αδάμ και της Εύας ο άνθρωπος έχασε τον Παράδεισο. Παρόλα αυτά ο Θεός γεμάτος Αγάπη έδωσε στον άνθρωπο την ευκαιρία όσο ζει στη γη να αγωνίζεται διαρκώς για την απόκτηση, με την βοήθεια του Θεού, του παραδείσου δηλαδή την επιστροφή του στην προ του προπατορικού αμαρτήματος κατάστασή του. Δεν τον αφήνει να ζει συνέχεια στη γη, που θα αποτελούσε μαρτύριο για τους ανθρώπους, αλλά τους αφήνει να διαλέξουν, με τον τρόπο ζωής τους, που θέλουν να ζήσουν την αιώνια ζωή τους. Από την κόλαση στο παράδεισο, είναι δύσκολο να διαβεί ο άνθρωπος γιατί πλέον δεν υπάρχει η δυνατότητα μετανοίας. Έχει όμως συμβεί όπως γράφει στο γεροντικό, άγιος γέροντας με πολύ προσευχή και νηστεία αλλά και κυρίως με πολύ Αγάπη και πόνο για τον υποτακτικό του να «συγκινήσει» τον Θεό και να πάρει ο Θεός τον υποτακτικό του γέροντα από τη κόλαση και να τον βάλει στον Παράδεισο.

Στη συνέχεια ο κατηχητής θέλοντας να τονίσει στα παιδιά την συνέχεια της ζωής μετά το θάνατο και τη σημασία που έχει το να ζούμε δίπλα στον Χρίστο να τον αγαπήσουμε αληθινά και να βοηθούμε και τους συνανθρώπους μας με την ίδια αληθινή αγάπη, τους διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο « Αδελφοί Καραμαζώφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι.:

«Σέ ἕνα χωριό ζοῦσε μιά σεβάσμια γερόντισσα. Τήν ἐκτιμοῦσε ὅλος ὁ κόσμος. Μά πιό πολύ ἐκτιμοῦσε ἡ ἴδια τόν ἑαυτό της.

Μιά ἡμέρα, ἡ γερόντισσα αὐτή πέθανε ὅπως ὅλοι. Ἔκλεισε τά μάτια της καί «κοιμήθηκε». Μά ὅταν σέ λίγο ξύπνησε, στήν ἄλλη ζωή, διαπίστωσε (πρός μεγάλη ἀγανάκτησή της!), ὅτι εἶχε βρεθεῖ σέ μιά μεγάλη λίμνη φωτιά. Καί βλέποντας κάποια στιγμή τόν ἄγγελό της στήν ὄχθη, τοῦ φώναξε:

-Κάποιο λάθος ἔγινε! Ἐγώ, πρόσωπο σεβαστό, δέν ἔπρεπε νά βρίσκομαι ἐδῶ!

Ὁ ἄγγελος τήν συμπόνεσε. Καί φιλοτιμήθηκε νά ψάξει νά βρεῖ ἐλαφρυντικά, νά τήν βοηθήσει. Καί θυμήθηκε, ὅτι κάποτε εἶχε δώσει σέ μιά ζητιάνα ἕνα φρέσκο κρεμμύδι, πού ἔτυχε καί ὁ ἄγγελος τό εἶχε μαζί του. Κρατώντας το λοιπόν ἀπό τά φύλλα τῆς τό ἔρριξε μπροστά της.

-Πιάσε το, νά σέ τραβήξω ἔξω. (Τῆς εἶπε).

Ἐκείνη τό ἔπιασε. Καί ὁ ἄγγελος ἄρχισε νά τήν τραβάει ἔξω ἀπό τήν λίμνη-φωτιά. Καί βλέποντάς την νά βγαίνει ἀπό τό πῦρ τῆς κόλασης ἁρπάχτηκαν ἀπό ἐπάνω της (ἀπό τά πόδια της, ἀπό τά χέρια της, ἀπό τά ροῦχα της), ἄλλοι πολλοί· μέ τήν ἐλπίδα νά βγοῦν καί αὐτοί· νά σωθοῦν!

Ἀλλά ἡ σεβάσμια γερόντισσα θύμωσε ἐναντίον τους! Ἦταν κατάσταση αὐτή; Νά κρεμαστεῖ ἡ ἀληταρία τοῦ κόσμου ἀπάνω της;

Καί ἄρχισε νά τούς κλωτσάει μέ ἀγανάκτηση.

-Τί εἶναι ἐτοῦτο πάλι! Μέ τό δικό μου κρεμμύδι θέλουν νά σωθοῦν ὅλοι αὐτοί;

Καί τό βλαστάρι τοῦ κρεμμυδιοῦ κόπηκε. Καί ὅλοι αὐτοί, καί ἡ σεβάσμια γερόντισσα μαζί, ξανάπεσαν στό αἰώνιο πῦρ.

Καί τώρα μία ἐρώτηση-ἀπορία:

-Γιατί κόπηκε τό κρεμμύδι;

Ἀπάντηση:

-Γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Καί θέλει νά ἔχουμε ἀγάπη. Ὅμως· ἡ γερόντισσα αὐτή δέν εἶχε ἀγάπη. Ἄν εἶχε ἀγάπη, θά ἔλεγε:

-Κάμε, Θεέ μου, μέ τήν εὐσπλαγχνία Σου, πιασμένοι ἀπό τοῦτο τό κρεμμύδι, νά βγοῦμε ὅλοι ἀπό ἐδῶ. Νά μή μείνει ἄνθρωπος στήν κόλαση κανένας.»

1. πλούσιος: ο πλούσιος άνθρωπος έχει από το Θεό πλούτη όχι μόνο για να τρωγοπίνει, αλλά για να μπορεί να δείχνει αγάπη, να ελεεί κι αυτούς που δεν έχουν. Ο πλούσιος της παραβολής είναι τόσο εγωιστής και ευχαριστημένος μετα πλούτη του, ώστε να μην βλέπει δίπλα του έναν φτωχό άνθρωπο που υποφέρει

2. Λάζαρος: ο Χριστός υποννοεί ότι ο Λάζαρος, παρά την φτώχεια και την αδυναμία του, είχε υπομονή και ταπείνωση. Γι’ αυτό ο Θεός μετά το θάνατο τον ανταμείβει

3. τα ψίχουλα: σήμερα θα λέγαμε από τα σκουπίδια που αφήνουμε έξω από το σπίτι μας

4. Αβραάμ: είναι ο γενάρχης των Εβραίων. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι όποιος άνθρωπος στη ζωή του ήταν καλός και είχε αγάπη για το Θεό ή έζησε αδικημένος, αναπαύεται στην αγκαλιά του Αβραάμ (εν κόλποις Αβραάμ).

5. βασανιζόταν: η κόλαση είναι βασανιστήριο διότι ο άνθρωπος υπάρχει πλέον μόνος του, χωρίς τις αμαρτωλές συνήθειές του, χωρίς τα αγαθά του κυρίως χωρίς τον Θεό.

6. τώρα αυτός χαίρεται: ο καθένας λαμβάνει στην άλλη ζωή ανάλογα με το τι έπραξε σ’ αυτήν εδώ. Αν ήταν ευτυχισμένος μόνο για τον εαυτό του, στην άλλη ζωή θα είναι μόνος του. Αν ήταν και για τους άλλους, τότε θα είναι στον Παράδεισο. Αν υπέφερε σ’ αυτήν τη ζωή με υπομονή, ταπείνωση και εμπιστοσύνη στο Θεό, τότε στην άλλη θα βρει την αγάπη που στερήθηκε.

7. μακρινή απόσταση: δεν είναι εύκολο να περάσει ο άνθρωπος από την κόλαση στον παράδεισο γιατί δεν υπάρχει ο δρόμος της αγάπης

8. στείλε το Λάζαρο στη γη: ο πλούσιος ενδιαφέρεται για τους συγγενείς του, να μην πάνε κι αυτοί στην κόλαση, διότι είναι κι αυτοί εγωιστές. Πιστεύει ότι το θαύμα της ανάστασης ενός νεκρού (άρα, κι αυτοί ήξεραν το Λάζαρο, έβλεπαν ότι ήταν φτωχός κι αυτοί δεν του έδειξαν αγάπη) θα τους οδηγήσει στην μετάνοια

9. Άμα δεν πιστεύουν στα λόγια του Μωυσή: για να αλλάξει κανείς ζωή, να μετανοήσει και να αγαπήσει, δεν χρειάζονται θαύματα, αλλά η μελέτη και η υπακοή στα λόγια του Θεού, δηλαδή η πίστη

Στη συνέχεια ο κατηχητής με κάποιες ερωτήσεις προσπάθησε να περάσει τα βασικά νοήματα της περικοπής αυτής στα παιδιά αλλά και να ενθαρρύνει τη συζήτηση. Οι ερωτήσεις ήταν :

Α. Γιατί ο πλούσιος ήταν ασυγκίνητος στο δράμα του Λαζάρου;

Β. Τι είναι ο θάνατος; Σταματά ο άνθρωπος να υπάρχει όταν πεθάνει;

Γ. Τι είναι η Κόλαση και τι ο Παράδεισος;

Δ. Γιατί ο Λάζαρος πήγε στον Παράδεισο;

Ε. Γιατί τα αδέρφια του πλούσιου είχαν ανάγκη ένα θαύμα για να μετανοήσουν για τη ζωή τους;

ΣΤ. Ο Αβραάμ ξεκαθαρίζει ότι η μελέτη του Λόγου του Θεού οδηγεί στον Παράδεισο. Γιατί οι άνθρωποι εμπιστεύονται τα χρήματά τους και την δύναμή τους και όχι το Ευαγγέλιο;

Ο κατηχητής πλησιάζοντας το τέλος της συζήτησης παρακάλεσε τα παιδιά φεύγοντας να έχουν πάντοτε στο νου τους :

1. Οι αδικίες αυτής της ζωής θεραπεύονται στην άλλη ζωή. Το πρόβλημα είναι όταν εμείς είμαστε αυτοί που αδικούμε.

2. Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει την Ανάσταση του Χριστού και την αιώνια ζωή. Αν πιστεύουμε σ’ αυτό και όχι στα χρήματα και τα αγαθά μας, τότε θα ζήσουμε τον Παράδεισο

3. Ο εγωισμός και η αδιαφορία για τον πλησίον οδηγούν τον άνθρωπο στην κόλαση. Γι’ αυτό χρειάζεται να μετανιώνουμε, να ελεούμε, να αγαπούμε.

Το μάθημα τελείωσε με το μήνυμα :

Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι η ζωή συνεχίζεται μετά το θάνατο και η αγάπη είναι αυτή που μας πάει στον Παράδεισο!!!

Προσευχή μετά το μάθημα :

Κατηχητικό μάθημα 26/11/2011

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 26/11/2011

Μάθημα 6^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ τρίτου).

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,

ἕνεκεν του ὀνόματός σου.

Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου)

Δόξα... Καὶ νῦν...

Στο μάθημα αυτό, συνεχίζοντας τη συζήτηση μας περί της μετανοίας, αναφερθήκαμε στην Κυριακή Προσευχή, προσευχή που μας υπέδειξε ο ίδιος ο Χριστός, στην επί του Όρους ομιλία (κατά Ματθαίον ΣΤ΄ 9-13). Επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον της συζήτησης μας στο στιχ. 12 : «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖςὀφειλέταις ἡμῶν·». Προχωρήσαμε και στους επόμενους δύο στίχους του στ΄ κεφ. κατά Ματθαίον Ευαγγελίου που αναφέρονται στο πως με ποια προϋπόθεση μπορούμε να λάβουμε την συγχώρεση μας από τον Θεό.

Κατά Ματθαίον ΣΤ΄ στίχοι 9 – 15 :

9 Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς·ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου·
10 ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
11 τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·
12 καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖςὀφειλέταις ἡμῶν·
13 καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦπονηροῦ. Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος·

15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁπατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

Μετάφραση :

9 «Ὡς ἑξῆς λοιπὸν νὰ προσεύχεσθε: «Πατέρα μας ἐπουράνιε, ἂς τιμᾶται ὡς ἅγιον τὸ ὄνομά σου·

10 ἂς ἔλθῃ ἡ βασιλεία σου· ἂς γίνῃ τὸ θέλημά σου, ὅπως εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι και εἰς τὴν γῆν.

11 Τὸ καθημερινό μας ψωμὶ δός μας σήμερα καὶ συγχώρησε ὅ,τι κακὸ ἔχομε κάνει,

12 ὅπως καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμεν ἐκείνους ποὺ μᾶς ἔχουν κάνει κακό.

13 Καὶ μὴν ἐπιτρέψῃς νὰ πέσωμε σὲ πειρασμόν, ἀλλὰ σῶσε μας ἀπὸ τὸ πονηρό. Διότι δικὴ σου εἶναι ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν».

14 Ἐὰν συγχωρέσετε εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅ,τι κακὸ ἔχουν κάνει, θὰ συγχωρήσῃ καὶ σᾶς ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος.

15 Ἐὰν ὅμως δὲν συγχωρῆτε τοὺς ἀνθρώπους, τότε οὔτε καὶ ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσῃ τὰ παραπτώματά σας».

Μέτα την ανάγνωση από το πρωτότυπο αλλά και από το μεταφρασμένο κείμενο προχωρήσαμε σε σύντομη ερμηνεία της προσευχής.

Ἡ πρώτη φράση λέει: «Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Κατά την γνώμη μου η μεγαλύτερη αμαρτία μας είναι πως πολλές φορές απογοητευόμαστε και ξεχνάμε ότι ο Θεός μας αγαπάει. Αν έχουμε κάτι πολύτιμο εμείς οι αδύνατοι είναι ότι ο Θεός μας αγαπάει και ότι είναι Πατέρας μας. Λέμε ότι ο πατέρας, η μάνα, αγαπούν το παιδί τους όχι γιατί είναι καλό ή ήσυχο, αλλά γιατί είναι παιδί τους. Οπότε είναι σπουδαίο αν συνειδητοποιήσουμε και νιώσουμε ότι μπορούμε και εμείς να πούμε το Θεό Πατέρα μας. Μπορεί κάποιος να είναι ορφανός, μπορεί να τον έχουν εγκαταλείψει οι δικοί του, μπορεί όλα να τα έχει χάσει και να αισθάνεται μόνος, όμως από την στιγμή που ο Θεός είναι Πατέρας του νιώθει μια ασφάλεια, μια σιγουριά και όλος ο κόσμος γίνεται σπίτι του. Επίσης με την πρώτη φράση ο Χριστός μας δίνει κουράγιο και μας κάνει δικούς Του αδελφούς, και μας προτρέπει τον Πατέρα Του να τον έχουμε και δικό μας Πατέρα. Και επικαλούμαστε τον Θεό Πατέρα ημών και όχι Πατέρα μου γιατί ο Θεός είναι Πατέρας όλων μας και έτσι όλοι μας είμαστε μεταξύ μας αδέλφια.

Άλλη μια ωραία φράση είναι το «γενηθήτω τὸ θέλημά σου»

Στη ζωή μας αγωνιζόμαστε, κάνουμε σχέδια, έχουμε προγράμματα, μπορεί να προχωράμε καλά, αλλά σε μια στιγμή συναντάμε δυσκολίες. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην περάσει κάποια δοκιμασία. Εκείνη την ώρα που αισθάνεται ότι τα πάντα καταρρέουν, τα πάντα καταστρέφονται και δεν υπάρχει καμιά ελπίδα πουθενά και κανένα φώς, και όλα είναι σκεπασμένα με το σκοτάδι, αν ο άνθρωπος πει - Θεέ μου, να γίνει το θέλημά σου, αμέσως παίρνει δύναμη, ανασταίνεται και προχωρεί σεμνά προς την οδό, προς τη διάβαση, προς το Πάσχα που είναι ο Χριστός. Ο ίδιος ο Χριστός εξάλλου έχοντας καθώς είχε και την ανθρώπινη φύση στη Γεθσημανή καθώς πορεύεται στο πάθος παρακαλεί και προσεύχεται στο Θεό : «Πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου» (Ματθ. κστ´ 42). Για αυτό όταν περνάμε δυσκολίες ας λέμε το λογισμό μας ελεύθερα στο Θεό. Ας εκφραζόμαστε ελεύθερα απλά, ας προσευχόμαστε, ας τον παρακαλούμε και ας ζητάμε την λύση του προβλήματος μας, γιατί είναι ο Θεός και Πατέρας μας. Αλλά στη συνέχεια ας προσθέσουμε, «Θεέ μου, εγώ δεν ξέρω, εσύ ξέρεις. Οπότε ας γίνει το θέλημά σου». Αν τυχόν το θέλημά Του εξωτερικά φαίνεται καταστροφή, ας είναι καταστροφή. Αυτό που παραχωρεί ο Θεός στην ζωή του ανθρώπου μπορεί κάποιες φορές να μην είναι αυτό που θα ήθελε ο άνθρωπος. Είναι όμως αυτό που τον σώζει. Ενώ πολλές φορές η φαινομενική ανθρώπινη επιτυχία μπορεί να οδηγεί στην απώλεια και κάποτε στην ολοκληρωτική καταστροφή της πνευματικής αλλά και σωματικής υπόστασης του ανθρώπου.

Η πιο δυνατή όμως φράση είναι : «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖςὀφειλέταις ἡμῶν·»

Μπορεί να πηγαίνουμε στα Κατηχητικά, μπορεί να πηγαίνουμε στις ομιλίες, στην εκκλησία, να κοινωνούμε και να αγωνιζόμαστε στην πνευματική ζωή και όμως να μη μπορούμε να συγχωρήσουμε κάποιον. Αλλά εάν δε συγχωρούμε δε γίνεται απολύτως τίποτα. Το λέει ξεκάθαρα ο Χριστός στην προσευχή αυτή. Και συνεχίζει και στους επόμενους δύο στίχους τονίζοντας την σημασία της συγχωρήσεως μεταξύ των ανθρώπων, η οποία λειτουργεί θα λέγαμε σαν μέγιστη προϋπόθεση για να συγχωρέσει και ο Θεός τον κάθε άνθρωπο.

Παρακάτω διαβάσαμε κάτι που συνήθιζε και λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν μιλούσε : «Πονάω γιατὶ δὲν ἔχω χρόνο νὰ σᾶς δῶ ὅλους χωριστὰ τὸν καθένα σας καὶ νὰ ἐξομολογηθεῖτε καὶ νὰ μοῦ πεῖτε τὰ παράπονά σας καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ ἐγὼ ὅ,τι μὲ φωτίσει ὁ Θεός. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν μπορῶ νὰ σᾶς δῶ ὅλους, θὰ σᾶς πῶ μερικὰ πράγματα τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἐφαρμόσετε. Κι ἂν αὐτὰ ἐφαρμόσετε θὰ προχωρήσετε καλά. Τὸ πρῶτο εἶναι νὰ συγχωρᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας». Καὶ γιὰ νὰ τοὺς κάνει νὰ καταλάβουν τί ἤθελε νὰ πεῖ, τοὺς δίνει ἕνα παράδειγμα: «Ἤλθαν δύο νὰ ἐξομολογηθοῦν, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος. Ὁ Πέτρος μοῦ εἶπε: «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ἐγὼ ἀπὸ μικρὸς πῆρα τὸν καλὸ δρόμο. Ζῶ στὴν ἐκκλησία, ἔχω κάνει ὅλα τὰ καλά, προσεύχομαι, κάνω ἐλεημοσύνες, ἔχω κτίσει ἐκκλησίες, ἔχω κτίσει μοναστήρια, ἔχω ἕνα μικρὸ ἐλαττωματάκι, ὅτι δὲν συγχωρῶ τοὺς ἐχθρούς μου». Καὶ λέει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὅτι, «Ἐγώ, αὐτὸν τὸν ἀποφάσισα γιὰ τὴν κόλαση, κι εἶπα «ὅταν πεθάνει θὰ τὸν πετάξουν στὸ δρόμο νὰ τὸν φᾶνε τὰ σκυλιὰ»». Μετὰ ἀπὸ λίγο ἔρχεται ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἐξομολογήθη καὶ μοῦ λέει: «Ἐγὼ ἀπὸ μικρὸς πῆρα τὸ στραβὸ δρόμο, ἔχω κλέψει, ἔχω ἀτιμάσει, ἔχω σκοτώσει, ἔχω κάψει ἐκκλησίες, μοναστήρια, δηλ. εἶμαι σὰν δαιμονισμένος· μόνο ἕνα καλὸ ἔχω, ὅτι συγχωρῶ τὸν ἐχθρό μου». Καὶ λέει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, «ἐγὼ κατέβηκα, τὸν ἀγκάλιασα, τὸν φίλησα καὶ τοῦ εἶπα σὲ τρεῖς μέρες νὰ κοινωνήσει».

Αυτά ήταν τα κύρια σημεία της παραπάνω προσευχής στα οποία έπρεπε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας για να τονίσουμε την αξία του να ζητάμε την συγνώμη του Θεού και να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα Του.

Το συμπέρασμα από αυτό το μάθημα είναι :

Πως αυτός που έχει όλα τα καλά, με το να μη συγχωρεί τον εχθρό του, όλα αυτά τα μολύνει. Από την άλλη μεριά αυτός που έχει κάνει όλα τα κακά, αλλά συγχωρεί τον εχθρό του είναι σαν να έχει μια φλόγα κεριού να τα καίει όλα. Νομίζω, ότι αυτό είναι το βασικό. Και πολλές φορές η ζωή μας ολόκληρη βγάζει μια δυσοσμία αντί να είναι άρωμα Χριστού, και δε ξέρουμε γιατί γίνεται αυτό. Οπότε, λοιπόν, πρέπει πάντοτε σε όλη μας τη ζωή να συγχωρούμε. Να μην κρατάμε καμιά κακία για κανένα. Τότε η ζωή μας θα προχωρήσει μπροστά. Ένα ελάχιστο πράγμα φτάνει για να μας βάλει στη Βασιλεία των Ουρανών και ένα ελάχιστο πράγμα μπορεί να λερώσει όλη τη ζωή μας.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, στους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του πρωτότυπου κειμένου της πρώτης στάσης με το γράμματος Γ και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά αυτά λόγια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα· Ἐκ λαγόνων ἁγνῶν Υἱόν, πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι. Πρὸς ἣν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ, πλὴν κραυγάζων οὕτω·

Χαῖρε, βουλῆς ἀποῤῥήτου μύστις· χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.

Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον· χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.

Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι᾿ ἧς κατέβη ὁ Θεός· χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς Οὐρανόν.

Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα· χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.

Χαῖρε, τὸ Φῶς ἀῤῥήτως γεννήσασα· χαῖρε, τὸ πῶς, μηδένα διδάξασα.

Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν· χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση :

Θέλοντας ἡ Παρθένος νὰ γνωρίσει τὸ ἄγνωστο αὐτὸ μυστήριο, εἶπε δυνατὰ πρὸς τὸν λειτουργὸ Ἄγγελο· πές μου, ἀπὸ σῶμα ἁγνὸ (παρθενικὸ) πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γεννηθεῖ γιός; Κι ἐκεῖνος τότε εἶπε πρὸς αὐτὴ μὲ φόβο, φωνάζοντας αὐτὰ τὰ λόγια·

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ γνωρίζεις τὴν ἀπόρρητη βουλὴ τοῦ Θεοῦ· χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ πίστη ἐκείνων ποὺ προσεγγίζονται μὲ τὴ σιγή.

Χαῖρε ἐσύ, ἡ ἀρχὴ τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ. Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ἀποτελεῖς τὸ κεφάλαιο στὸ ὁποῖο στηρίζονται τὰ δόγματά Του.

Χαῖρε σκάλα ἐπουράνια μὲ τὴν ὁποία κατέβηκε ὁ Θεός· χαῖρε γέφυρα ποὺ μεταφέρεις αὐτοὺς ποὺ ᾿ναι στὴ γῆ, στὸν οὐρανό.

Χαῖρε, τὸ πολυθρύλητο θαῦμα τῶν Ἀγγέλων, χαῖρε τὸ πολυθρήνητο τραῦμα τῶν δαιμόνων.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ γέννησες μὲ τρόπο ἀνέκφραστο τὸ φῶς· χαῖρε ἐσὺ ποὺ σὲ κανέναν δὲν δίδαξες τὸ πῶς.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ξεπερνᾶς τὴ γνώση τῶν σοφῶν· χαῖρε ἐσὺ ποὺ διαφωτίζεις τὴ διάνοια τῶν πιστῶν.

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω» και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 10/12/2011

Μάθημα 7^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς (ἐκ τρίτου).

Δόξα... Καὶ νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,

ἕνεκεν του ὀνόματός σου.

Κύριε ἐλέησον (ἐκ τρίτου)

Δόξα... Καὶ νῦν...

Στο μάθημα αυτό, συνεχίσαμε τη συζήτηση μας περί της μετανοίας, Διαβάσαμε από την Καινή Διαθήκη την παραβολή του απολωλότος προβάτου και τονίσαμε, για άλλη μια φορά, πόση αξία έχει η μετάνοια. Πόσο χαίρεται ο Θεός, που σε αυτή την παραβολή παρομοιάζεται με τον καλό ποιμένα, όταν μετανοεί κάποιος άνθρωπος και προσπαθεί να έρθει κοντά Του.

Κατά Λουκάν ΙΕ΄ στίχοι 1-7 :

Τὸ χαμένο πρόβατο

1 Ἦσαν δὲ ἐγγίζοντες αὐτῷ πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶἀκούειν αὐτοῦ.

2 Καὶ διεγόγγυζον οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτι οὗτοςἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς.

3 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων·

4 τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατα, καὶ ἀπολέσας ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεταιἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ἕως οὗ εὕρῃ αὐτό;

5 Καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ χαίρων,

6 καὶ ἐλθὼν εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖ τοὺς φίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοῖς· συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός.

7 Λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷμετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας.

Μετάφραση :

Τὸ χαμένο πρόβατο

1 Ὅλοι οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸν ἐπλησίαζαν διὰ νὰ τὸν ἀκούσουν.

2 Καὶ παρεπονοῦντο οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ ἔλεγαν ὅτι αὐτὸς δέχεται ἁμαρτωλοὺς καὶ τρώγει μαζί τους.

3 Τότε εἶπε τὴν ἑξῆς παραβολήν,

4 «Ποιός ἀπὸ σᾶς, ἔὰν ἔχῃ ἑκατὸ πρόβατα καὶ χάσῃ ἕνα ἀπ’ αὐτά, δὲν ἀφήνει τὰ ἐνενῆντα ἐννέα εἰς τὴν ἔρημον καὶ πηγαίνει νὰ ἀναζητήσῃ τὸ χαμένο, ἕως ὅτου τὸ βρῇ;

5 Καὶ ἀφοῦ τὸ βρῇ, τὸ βάζει στοὺς ὤμους του καὶ χαίρει,

6 καὶ ὅταν ἔλθῃ στὸ σπίτι του προσκαλεῖ τοὺς φίλους του καὶ τοὺς γείτονας καὶ τοὺς λέγει, «Συγχαρῆτέ με, διότι εὑρῆκα τὸ πρόβατό μου τὸ χαμένο».

7 Σᾶς λέγω, ὅτι ἔτσι γίνεται χαρὰ εἰς τὸν οὐρανὸν γιὰ ἕνα ἁμαρτωλὸν ποὺ μετανοεῖ παρὰ γιὰ ἐνενῆντα ἐννέα δικαίους ποὺ δὲν ἔχουν ἀνάγκην ἀπὸ μετάνοιαν».

Ο Θεός χαίρεται με την ολοκληρωτική μεταστροφή, την μετάνοια, την αλλαγή στάσης ζωής κάποιου που ζούσε άσωτα κάνοντας πολλές αμαρτίες, όπως, να χτυπάει και να εκμεταλλεύεται τους αδύναμους συνανθρώπους του, να κλέβει, ίσως και να σκοτώνει κ.α.

Στο χωρίο αυτό διαβάζουμε πως οι Φαρισαίοι κατέκριναν τον Χριστό γιατί πλησίαζε τους αμαρτωλούς τους έδειχνε την συμπάθεια Του, έτρωγε και συναναστρεφόταν μαζί τους. Ο Χριστός προσπαθούσε να βρίσκεται όντως κοντά στους αμαρτωλούς. Ιδίως σε αυτούς που είχαν την καλή εσωτερική διάθεση που μπορούσε να τους οδηγήσει στην μετάνοια και οι οποίοι με την βοήθεια του Χριστού έβρισκαν την σωτηρία τους και πορευόταν τον δρόμο προς την Βασιλεία του Θεού. Επεδίωκε θα λέγαμε να συναναστρέφεται με αμαρτωλούς ανθρώπους για να τους βοηθήσει η παρουσία Του και ο Λόγος Του να μετανοήσουν. Για τον Χριστό έχει μεγάλη σημασία η μετάνοια των αμαρτωλών. Ασχολείται θα λέγαμε περισσότερο με αυτούς όχι γιατί αγνοεί ή παραμελεί τους αγωνιζομένους « δικαίους» αλλά γιατί οι δεύτεροι βρίσκονται μέσα στο ασφαλές λιμάνι της Εκκλησίας.

Επίσης αξίζει να προσέξουμε δύο σημεία στην παραβολή. Το πρώτο είναι πως ο καλός ποιμένας, ο Χριστός μας, αφήνει τα 99 πρόβατα από υπερβολική Αγάπη για το ένα μόνο χαμένο.. Σκεφτείτε πόσο μας αγαπάει ο Θεός.. Ολόκληρος Θεός και πάει να σώσει, αγωνιά, για έναν αμαρτωλό..Για τον καθένα μας αμαρτωλό ξεχωριστά..Για σκεφτείτε.. Το δεύτερο είναι η απέραντη χαρά του, όταν βρίσκει το χαμένο του πρόβατο. Δηλαδή όταν μετανοεί ένας άνθρωπος και έρχεται προς Αυτόν..Λέει στην παραβολή : «καὶ ὅταν ἔλθῃ στὸ σπίτι του προσκαλεῖ τοὺς φίλους του καὶ τοὺς γείτονας καὶ τοὺς λέγει, «Συγχαρῆτέ με, διότι εὑρῆκα τὸ πρόβατό μου τὸ χαμένο».». Πως κάνει ένας πατέρας όταν έχει χάσει τον υιό του και έπειτα από καιρό τον βρίσκει; Δε τρέχει σε όλους τους γνωστούς του, φίλους και γείτονες του, να το πει και να χαρούν όλοι μαζί αλλά και να τον συγχαρούν για το κατόρθωμά του; Πλούσια είναι η Αγάπη του Θεού για εμάς.. Και μόνο για αυτή την Αγάπη Του και την φιλευσπλαχνία Του οφείλουμε να τον αγαπήσουμε και να τον παρακαλούμε στη ζωή μας πάντοτε να είναι βοηθός και καλός ποιμένας μας. Αμήν.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του αρχαίου – πρωτότυπου κειμένου της πρώτης στάσης με το γράμματος Δ και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά αυτά λόγια.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἐπεσκίασε τότε, πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμῳ· καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως· Ἀλληλούϊα.

Μετάφραση :

Δύναμη τοῦ Ὑψίστου τότε ἐπισκίασε ἐκείνη ποὺ δὲ γνώρισε γάμο, ὥστε νὰ συλλάβει· καὶ τὴν εὔκαρπή της κοιλιὰ τὴν κατέστησε χωράφι εὐχάριστο γιὰ ὅσους θέλουν νὰ θερίσουν (νὰ βροῦν) τὴ σωτηρία τους καὶ οἱ ὁποῖοι ψάλλουν αὐτὰ τὰ λόγια, Ἀλληλούϊα.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Κατηχητικό μάθημα 17/12/2011

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 17/12/2011

Μάθημα 8^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Συνεχίζοντας το θέμα της αρετής της μετανοίας, αναφερθήκαμε στη δεύτερη παραβολή στο κεφ. ΙΕ΄ του κατά Λουκά Ευαγγελίου, στην παραβολή της απολεσθείσας δραχμής. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή τονίσαμε την δύναμη και την αναγκαιότητα της μετανοίας στην πνευματική μας ζωή αλλά και τη «χαρά» του Θεού όταν με την μετάνοια μας επιστρέφουμε κοντά Του.

Κατά Λουκάν ΙΕ΄στίχοι 8-10

Ἡ χαμένη δραχμή

8 Ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως ὅτου εὕρῃ;

9 Καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖ τὰς φίλας καὶ τὰς γείτονας λέγουσα· συγχάρητέ μοι ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα.

10 Οὕτω, λέγω ὑμῖν, χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.

Μετάφραση

Ἡ χαμένη δραχμή

8 «Ἢ, ποιά γυναῖκα, ἐὰν ἔχῃ δέκα δραχμὲς καὶ χάσῃ μιὰ δραχμή, δὲν ἀνάβει τὸ λυχνάρι καὶ σαρώνει τὸ σπίτι καὶ ψάχνει μὲ ἐπιμέλειαν, ὢς ποὺ νὰ τὴν βρῇ;

9 Καὶ ὅταν τὴν βρῇ, προσκαλεῖ τὶς φίλες καὶ γειτόνισσές της καὶ λέγει, «Συγχαρῆτέ με, διότι εὑρῆκα τὴν δραχμὴ ποὺ ἔχασα».

10 Σᾶς λέγω, ὅτι ἔτσι γίνεται χαρὰ μεταξὺ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕνα ἁμαρτωλὸν ποὺ μετανοεῖ».

Στη συζήτηση μας τονίσαμε πως όπως η γυναίκα για να βρει μια μονό δραχμή αναστατώνει θα λέγαμε όλο της το σπίτι και κάνει τα πάντα για να την βρει. Με τον ίδιο πόθο και θέληση ο Θεός προσπαθεί και «αγωνιά» θα λέγαμε ο καθένας μας να επιστρέψει σε Αυτόν. Έστω και ένας άνθρωπος να ξεστρατίσει, να απομακρυνθεί από τον Θεό, ο Θεός με Αγάπη προσπαθεί να τον φωτίσει και να του δώσει δύναμη να συνεχίσει να αγωνίζεται στην πνευματική του ζωή. Και στο τέλος και αυτής της παραβολής, μας παρομοιάζει ο Χριστός την ανέκφραστη χαρά του Θεού για την επιστροφή του παιδιού Του σε Αυτόν με μια πολύ όμορφη «εικόνα». Της γυναίκας που τρέχει να βρει τις φίλες της και τις γειτόνισσες για να μοιραστεί την χαρά μαζί με αυτές. Μια χαρά θεϊκή και αγγελική «χαρὰ μεταξὺ τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕνα ἁμαρτωλὸν ποὺ μετανοεῖ». Ένα ουράνιο πανηγύρι.. Ένα πραγματικό πανηγύρι.. Γιατί ; Για μια δραχμή.. Για έναν άνθρωπο.. Για την σωτηρία της ψυχής ενός μόνου ανθρώπου.. Πόση μεγάλη είναι η Αγάπη του Θεού για εμάς.. Πόσο πολύ αγαπάει ο Θεός ξεχωριστά τον καθένα μας.. Πόσο μεγάλο σφάλμα μας είναι όταν γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε πως ο Θεός δε μας αγαπάει..

Στη συνέχεια επειδή πλησιάζει η εορτή των Χριστουγέννων αναφερθήκαμε στην σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα του Ιερού Μυστηρίου της Εξομολογήσεως, πριν την προσέλευση μας στην Θεία Κοινωνία. Τόνισε ο κατηχητής πως δεν πρέπει να φοβόμαστε μήπως μας τιμωρήσει ο ιερέας ή φανερώσει τις αμαρτίες μας στους γονείς μας ή στους φίλους μας. Ο ιερέας την ώρα της Εξομολόγησης αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός όμως, όπως έχουμε πει και στα προηγούμενα μαθήματα είναι γεμάτος Αγάπη και εξαιτίας αυτής της αληθινής Αγάπης Του δεν θυμώνει για τις αμαρτίες μας και για την ανυπακοή μας. Δεν διακατέχεται από το αίσθημα της εκδικήσεως. Αλλά λυπάται πολύ που απομακρυνόμαστε από το δρόμο Του αμαρτάνοντας. Δέχεται την μετάνοια μας, όταν επιστρέφουμε σε Αυτόν. Για αυτό στην Εκκλησία μας έχουμε το ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως. Ο Θεός χαίρεται με την επιστροφή μας σε Αυτόν. Έτσι λοιπόν εφόσον τη στιγμή της εξομολογήσεως ο ιερέας είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού, και αυτός με αγάπη, θα ακούσει τις αμαρτίες μας και με αγάπη θα δεχτεί την μετάνοια μας, θα δώσει την συγχώρηση του Θεού και θα μας συμβουλέψει. Ακόμα θα πρέπει να ξέρουμε πως δεν πρέπει να ντρεπόμαστε και να κρύβουμε κάποιες από τις αμαρτίες μας. Ο Θεός τα γνωρίζει όλα και τα βλέπει όλα. Όταν λοιπόν τα ομολογούμε στον εξομολόγο μας, είναι σαν τα λέμε στον ίδιο τον Θεό, δεν υπάρχει κάτι το οποίο δε το ξέρει ο Θεός. Ο Θεός περιμένει να πάμε να του ζητήσουμε συγνώμη και με αληθινή μετάνοια να λάβουμε την συγχώρεση από Αυτόν διαμέσου ευχών του μυστηρίου που τελείται από τον ιερέα εξομολόγο.

Τέλος ο κατηχητής συμβούλεψε τα παιδιά (όσα θέλουν) να περιμένουν μετά το μάθημα να εξομολογηθούν στον ιερέα της ενορίας, ο οποίος εκείνη την ημέρα εξομολογούσε τα παιδιά του κατηχητικού.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

AΓ. ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον. Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή. Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή. Aνάρτηση αγοριών Λυκείου..

Pages

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Κατηχητικά Μαθήματα αγοριών Γυμνασίου 2011-2012 Μέρος Α΄

Δεν υπάρχουν σχόλια: