Θεού Θέα Θείον Θαύμα / Φως Χριστού Φαίνει Πάσι

Θεού Θέα Θείον Θαύμα : Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα, λαμπρότερη ομορφιά, πιο ανείπωτη χαρά, απ' το ν' απολαμβάνεις τη θέα του θεϊκού προσώπου του Χριστού! Φως Χριστού Φαίνει Πάσι : Το φως της χάρης του Χριστού φωτίζει τα πάντα. Φωτίζει εμάς, τα πλάσματα Του κι όλη την πλάση!

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Κατηχητικά μαθήματα αγοριών Γυμνασίου 2011-2012 Μέρος Β΄

Μέρος Β΄

Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικά μαθήματα Γυμνασίου 2011-2012

Μαθήματα σε ενότητες :

Α΄ Ενότητα : Εισαγωγή- θεματολογία των φετινών μας συναντήσεων : Μάθημα 1

Β΄ Ενότητα : Περί Ταπεινώσεως : Μαθήματα 2, 3, & 4

Γ΄ Ενότητα : Περί Μετανοίας : Μαθήματα 5, 6, 7, 8, 9, & 10

Δ΄ Ενότητα : Περί Προσευχής : Μαθήματα 11, 12, 13, & 14

Ε΄ Ενότητα : Περί της εν Χριστώ Αγάπης : Μαθήματα 15, 16, 17, & 18

ΣΤ΄ Ενότητα : Περί Ελεημοσύνης : Μαθήματα 19, 20, & 22

Ζ΄ Ενότητα : Περί Θαυμάτων : Μάθημα 21

Η΄ Ενότητα : Διάφορα θέματα (καλοκαιρινές συναντήσεις) : Μαθήματα

23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, & 31

Νικόλαος Ανδριανάκης

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 14/01/2012

Μάθημα 9^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα της ἀληθείας ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος καὶ σῶσον ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Συνεχίζοντας το θέμα της αρετής της μετανοίας, αναφερθήκαμε στο πρώτο μέρος της παραβολής του ασώτου υιού που βρίσκεται στο ΙΕ΄ κεφάλαιο του κατά Λουκά Ευαγγελίου. Τονίσαμε την δύναμη της μετανοίας στην πνευματική μας ζωή και τη «χαρά» του Θεού για την επιστροφή του μετανοούντος κοντά του.

Κατά Λουκά ΙΕ΄ στίχοι 11 - 32

Ὁ ἄσωτος υἱός

11 Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.

12 Καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. Καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.

13 Καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸςἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦζῶν ἀσώτως.

14 Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.

15 Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους.

16 Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧνἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.

17 Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι!

18 Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ,ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου.

19 Οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

20 Καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰνἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼνἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.

21 Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου.

22 Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,

23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν,

24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶεὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

Μετάφραση :

Ὁ Ἄσωτος υἱός

11 Εἶπε ἐπίσης, «Κάποιος ἄνθρωπος εἶχε δύο υἱούς.

12 Καὶ ὁ νεώτερος ἀπ’ αὐτοὺς εἶπε εἰς τὸν πατέρα του, «Πατέρα, δός μου τὸ μερίδιον τῆς περιουσίας ποὺ ἀναλογεῖ σ’ ἐμέ». Καὶ ἐμοίρασε εἰς αὐτοὺς τὴν περιουσίαν.

13 Καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγες ἡμέρες ὁ νεώτερος υἱὸς ἐμάζεψε ὅλα καὶ ἐταξείδεψε σὲ μακρυνὴ χώρα καὶ ἐκεῖ ἐσπατάλησε τὴν περιουσίαν του ζῶν βίον ἄσωτον.

14 Ὅταν ἐξώδεψε ὅ,τι εἶχε, ἔγινε μεγάλη πεῖνα εἰς τὴν χώραν ἐκείνην καὶ αὐτὸς ἄρχισε νὰ στερῆται.

15 Καὶ ἐπῆγε καὶ προσκολλήθηκε εἰς ἕναν ἀπὸ τοὺς πολίτας τῆς χώρας ἐκείνης ὁ ὁποῖος τὸν ἔστειλε εἰς τὰ χωράφια του νὰ βόσκῃ χοίρους.

16 Καὶ ἐπιθυμοῦσε νὰ γεμίσῃ τὴν κοιλιά του ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι καὶ καὶ κανεὶς δὲν τοῦ ἔδινε τίποτε.

17 Τότε συνῆλθε εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἶπε, «Πόσοι μισθωτοὶ ἐργάται τοῦ πατέρα μου ἔχουν ἀρκετὴν τροφὴν καὶ τοὺς περισσεύει, ἐνῷ ἐγὼ χάνομαι ἀπὸ τὴν πεῖνα!

18 Θὰ σηκωθῶ καὶ θὰ πάω εἰς τὸν πατέρα μου καὶ θὰ τοῦ πῶ, Πατέρα ἁμάρτησα κατὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐνώπιόν σου, δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομάζωμαι υἱός σου.

19 Κάνε με σὰν ἕνα ἀπὸ τοὺς μισθωτοὺς ἐργάτας σου».

20 Καὶ ἐσηκώθηκε καὶ ἦλθε εἰς τὸν πατέρα του. Ἐνῷ δὲ ἦτο ἀκόμη μακρυά, τὸν εἶδε ὁ πατέρας του καὶ τὸν σπλαγχνίσθηκε καὶ ἔτρεξε καὶ ἔπεσε εἰς τὸν τράχηλόν του καὶ τὸν κατεφίλησε.

21 Τοῦ εἶπε δὲ ὁ υἱός, «Πατέρα, ἁμάρτησα κατὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐνώπιόν σου καὶ δὲν εἶμαι πλέον ἄξιος νὰ ὀνομάζωμαι υἱός σου».

22 Ἀλλ’ ὁ πατέρας εἶπε εἰς τοὺς δούλους του, «Βγάλετε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ντύσατέ τον καὶ δῶστε του δακτυλίδι γιὰ τὸ δάκτυλό του καὶ ὑποδήματα γιὰ τὰ πόδια του,

23 καὶ φέρετε τὸ θρεμμένο μοσχάρι καὶ σφάξατέ το καὶ ἂς φᾶμε καὶ ἂς εὐφρανθοῦμε

24 διότι ὁ υἱὸς μου αὐτὸς ἤτανε νεκρὸς καὶ ἀνέζησε, ἤτανε χαμένος καὶ εὑρέθηκε». Καὶ ἄρχισαν νὰ εὐφραίνωνται.

Μετά την ανάγνωση της παραβολής σε μετάφραση, μιλήσαμε για την μετάνοια. Επικεντρώσαμε την προσοχή μας σε συγκεκριμένα σημεία της παραβολής, πάνω στα οποία έγινε και συζήτηση μας.

1. Ο πατέρας γεμάτος από αγάπη για τους υιούς του, σέβεται την ελευθερία τους και για αυτό αποδέχεται όπως βλέπουμε την απόφαση και την επιθυμία του μικρότερου υιού να φύγει σε μακρινή χώρα, παίρνοντας μαζί του το μερίδιο της περιουσίας που του αναλογούσε, χωρίς να τον εμποδίσει. Δεν τον σταματάει, δεν του το απαγορεύει ούτε καν προσπαθεί να τον αποτρέψει, παρόλο που σαν πατέρας γνώριζε πως ο υιός του πολύ πιθανόν δεν θα μπορούσε να διατηρήσει την περιουσία του. Έτσι κάνει και ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας μας. Σέβεται την ελευθερία μας. Ο Θεός με πολύ Αγάπη, μας έχει επιτρέψει να ζούμε ελεύθερα, έχοντας την δυνατότητα ο καθένας μας να αποφασίσει μόνος του πιο δρόμο θα ακολουθήσει στη ζωή του γνωρίζοντας πάντοτε, δια μέσου της Εκκλησίας μας και μέσα από την Αγιά Γραφή, ποιος είναι ο ευλογημένος δρόμος της σωτηρίας της ψυχής μας.

2. Ο άσωτος υιός ξόδεψε σύντομα όλη την περιουσία του κάνοντας αμαρτωλή ζωή. Μήπως και στις μέρες μας όποιος έχει πολλά χρήματα οδηγείται εύκολα στην αμαρτία ή στην άσκοπη σπατάλη αυτών (αν δεν προσέχει); Ο άσωτος αφού σπατάλησε την περιουσία του κατάλαβε και συναισθάνθηκε το λάθος του. Δεν μένει όμως εκεί, αλλά παίρνει την απόφαση να πάει στο σπίτι του και ενώπιον του πατέρα του να παραδεχτεί το σφάλμα του και να ζητήσει να τον συγχωρέσει. Τι δυνατό παράδειγμα μετανοίας, για όλους μας, η απόφαση αυτή του ασώτου αλλά και η πραγματοποίηση της. Έτσι και εμείς θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να ζητάμε συγχώρεση από τον Θεό για τις αμαρτίες μας, τις κακές πράξεις που κάνουμε καθημερινά στο σπίτι μας στο σχολείο μα και οπουδήποτε αλλού βρισκόμαστε. Θα πρέπει επίσης να ζητάμε συγνώμη από τους ανθρώπους που στενοχωρούμε και ίσως μερικές φορές και να αδικούμε. Και ο Θεός θα ανταμείβει την μετάνοια μας, τον πνευματικό μας κόπο. Πως; Με το να μας αγκαλιάζει και να μας αξιώνει να τον πλησιάζουμε πάλι, και να μένουμε κοντά Του. Σαν άνθρωποι, λόγω της αδυναμίας μας, πέφτουμε σε αμαρτίες όμως ο Θεός περιμένει να μετανοήσουμε και να έρθουμε και πάλι κοντά Του, όπως έκανε και στη συνέχεια ο άσωτος υιός.

3. Πως όμως αντέδρασε ο πατέρας του ασώτου υιού; Θα περίμενε κάποιος να δει τον πατέρα, θυμωμένο, αγανακτισμένο από τα καμώματά του υιού του ή ακόμα και οργισμένο, έτοιμο να του φωνάξει και να τον εκδικηθεί επειδή σπατάλησε την περιουσία, που με μόχθο είχε ο ίδιος δημιουργήσει. Όμως ο πατέρας του, παρόλη την αμαρτωλή ζωή του υιού του και παρόλο που τόσα χρόνια τον είχε εγκαταλείψει ζώντας άσωτα σε χώρα μακριά από τον πατέρα του, τον περίμενε να επιστρέψει. Στέκονταν συχνά έξω από το σπίτι του και με αληθινή, αστείρευτη και πατρική αγάπη αγνάντευε περιμένοντας να δει τον υιό του να επιστρέφει. Βλέπουμε τον πατέρα να τρέχει μόλις αντικρίζει από μακριά τον υιό του και με χαρά να τον αγκαλιάζει. Τον πατέρα δεν τον νοιάζει ούτε η περιουσία που έχασε αλλά και ούτε η άσωτη ζωή του υιού του. Χαίρεται με την επιστροφή του.. Έτσι γίνεται και με τον ουράνιο Πατέρα μας, τον Θεό. Όταν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, όταν εξομολογούμαστε, ο Θεός δε σκέφτεται ότι εμείς πριν είχαμε αμαρτήσει. Δε σκέφτεται πως εμείς κάνοντας αμαρτίες τον στενοχωρούσαμε. Τι κάνει; Χαίρεται με την επιστροφή μας σε Αυτόν. Χαίρεται με την αλλαγή τρόπου ζωής μας. Η χαρά του είναι ίδια με την χαρά του πατέρα του ασώτου υιού και ακόμα μεγαλύτερη. Στην παραβολή ο πατέρας δίνει εντολή στους υπηρέτες του να τον τιμήσουν όπως πρώτα και να σφάξουν το καλύτερο μοσχάρι τους για να πανηγυρίσουν και να γλεντήσουν την επιστροφή του υιού αυτού.

Στη συνέχεια διαβάσαμε το Ευαγγέλιο που θα λεγόταν την επόμενη Κυριακή. Το ευαγγελικό αυτό ανάγνωσμα αναφέρεται στην παραβολή των δέκα λεπρών και με αφορμή αυτή την παραβολή μιλήσαμε για τις δωρεές του Θεού και την ανάγκη αλλά και την αξία ευγνωμοσύνης και της ευχαριστίας προς τον Θεό.

Ευαγγέλιο της Κυριακής 14/01/2012 κατά Λουκάν ΙΖ΄12 - 19

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θεραπεύει δέκα λεπρούς

12 Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν,

13 καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς.
14 Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν.

15 Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν,

16 καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης.

17 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲἐννέα ποῦ;

18 Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁἀλλογενὴς οὗτος;

19 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.

Μετάφραση :

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θεραπεύει δέκα λεπρούς

12 Καὶ καθὼς ἔμπαινε σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνήντησαν δέκα ἄνδρες λεπροί, οἱ ὁποῖοι ἐστάθηκαν λίγο μακρυά,

13 καὶ τοῦ φώναξαν, «Ἰησοῦ Διδάσκαλε, ἐλέησέ μας».

14 Ὅταν τοὺς εἶδε, τοὺς εἶπε, «Πηγαίνετε νὰ δείξετε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τοὺς ἱερεῖς», καὶ ἐνῷ ἐπήγαιναν, ἐκαθαρίσθησαν.

15 Ἕνας ἀπ’ αὐτούς,ὅταν εἶδε ὄτι ἐθεραπεύθηκε, ἐπέστρεψε δοξάζων τὸν Θεὸν μὲ δυνατὴν φωνὴν

16 καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε· καὶ αὐτὸς ἦτο Σαμαρείτης.

17 Τότε εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «Δὲν ἐκαθαρίσθησαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι;

18 Κανεὶς δὲν εὑρέθηκε νὰ ἐπιστρέψῃ διὰ νὰ δοξάσῃ τὸν Θεὸν παρὰ αὐτὸς ὁ ἀλλοεθνής;».

19 Καὶ εἶπε εἰς αὐτόν, «Σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε».

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του κειμένου στο πρωτότυπου της πρώτης στάσης με το γράμμα Ε και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά νοήματα.

Ἔχουσα θεοδόχον, ἡ Παρθένος τὴν μήτραν, ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ· τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθύς, ἐπιγνὸν τὸν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε! καὶ ἅλμασιν ὡς ᾄσμασιν, ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·

Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα· χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα.

Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον· χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα.

Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν· χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.

Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις· χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.

Χαῖρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα· χαῖρε, παντὸς τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.

Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία· χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παῤῥησία.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση :

Ἔχουσα ἡ Παρθένος μὲς στὴ μήτρα της τὸν Θεό, ἔτρεξε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ. Τὸ βρέφος ἐκείνης (ὁ Ἰωάννης) μόλις κατάλαβε τὸν χαιρετισμό της σκίρτησε ἀπὸ χαρά· καὶ μὲ σκιρτήματα ἀντὶ γιὰ ὕμνους, φώναζε δυνατὰ πρὸς τὴ Θεοτόκο·

Χαῖρε κλῆμα ποὺ πρόβαλες τὸν ἀμάραντο βλαστό· χαῖρε κτῆμα ποὺ πρόσφερες τὸν ἄφθαρτο καρπό.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ γεώργησες τὸν φιλάνθρωπο γεωργό· χαῖρε ἐσὺ ποὺ φύτρωσες τὸν φυτουργὸ τῆς ζωῆς (τὸ Χριστό).

Χαῖρε γῆ ποὺ βλαστάνεις ἄφθονη εὐσπλαγχνία· χαῖρε τραπέζι ποὺ βαστάζεις πλούσιο τὸ ἔλεος.

Χαῖρε γιατὶ κάνεις νὰ ἀνθίσει λιβάδι πνευματικῆς ἀπόλαυσης· χαῖρε γιατὶ ἑτοιμάζεις λιμάνι (σωτηρίας) γιὰ τὶς ψυχές.

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ εἶσαι θυμίαμα μεσιτείας δεκτὸ ἀπὸ τὸν Θεό, χαῖρε, ἐσὺ τοῦ κόσμου ὅλου ὁ ἐξιλασμός.

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ἡ ἀγαθὴ εὐδοκία (εὔνοια) τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, χαῖρε ἐσὺ ἡ παρρησία τῶν ἀνθρώπων πρὸς τὸν Θεό.

Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Χριστέ, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ' ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, ἵνα ἐν αὐτῷ ὀψώμεθα φῶς τὸ ἀπρόσιτον, καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων. Ἀμήν.

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 21/01/2012

Μάθημα 10^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Σε αυτή τη συνάντησή μας ολοκληρώσαμε το κύκλο των μαθημάτων – συζητήσεων γύρω από την μεγάλη αρετή της μετανοίας. Διαβάσαμε το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης που αναφέρεται στην μετάνοια των κατοίκων της πόλης Νινευή.

ΙΩΝΑΣ

1o Κεφάλαιο

1 ΚΑΙ ΕΓΕΙΝΕ ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΙΩΝΑΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΑΜΑΘΙ ΛΕΓΩΝ

2 ΣΗΚΩΘΗΤΙ ΥΠΑΓΕ ΕΙΣ ΝΙΝΕΥΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΚΑΙ ΚΗΡΥΞΟΝ ΚΑΤ ΑΥΤΗΣ ΔΙΟΤΙ Η ΑΣΕΒΕΙΑ ΑΥΤΩΝ ΑΝΕΒΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ

3 ΚΑΙ ΕΣΗΚΩΘΗ Ο ΙΩΝΑΣ ΔΙΑ ΝΑ ΦΥΓΗ ΕΙΣ ΘΑΡΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΗ ΕΙΣ ΙΟΠΠΗΝ ΚΑΙ ΕΥΡΗΚΕ ΠΛΟΙΟΝ ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΝ ΕΙΣ ΘΑΡΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΔΩΚΕ ΤΟΝ ΝΑΥΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΒΗ ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΔΙΑ ΝΑ ΥΠΑΓΗ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΙΣ ΘΑΡΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

4 ΑΛΛ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΞΗΓΕΙΡΕΝ ΑΝΕΜΟΝ ΜΕΓΑΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ ΕΓΕΙΝΕ ΚΛΥΔΩΝ ΜΕΓΑΣ ΕΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟΝ ΕΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΦΘΗ

5 ΚΑΙ ΕΦΟΒΗΘΗΣΑΝ ΟΙ ΝΑΥΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΕΒΟΗΣΑΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΚΑΜΟΝ ΕΚΒΟΛΗΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΠΛΟΙΩ ΣΚΕΥΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΔΙΑ ΝΑ ΕΛΑΦΡΩΘΗ ΑΠ ΑΥΤΩΝ Ο ΔΕ ΙΩΝΑΣ ΚΑΤΕΒΗ ΕΙΣ ΤΟ ΚΟΙΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΛΑΓΙΑΣΕ ΚΑΙ ΕΚΟΙΜΑΤΟ ΒΑΘΕΩΣ

6 ΚΑΙ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΤΙ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΥ ΣΗΚΩΘΗΤΙ ΕΠΙΚΑΛΟΥ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΙΣΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΝΘΥΜΗΘΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΑΘΩΜΕΝ

7 ΚΑΙ ΕΙΠΟΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΛΘΕΤΕ ΚΑΙ ΑΣ ΡΙΨΩΜΕΝ ΚΛΗΡΟΥΣ ΔΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩΜΕΝ ΤΙΝΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΟ ΚΑΚΟΝ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΦ ΗΜΑΣ ΚΑΙ ΕΡΡΙΨΑΝ ΚΛΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕΝ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΙΩΝΑΝ

8 ΤΟΤΕ ΕΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΕΙΠΕ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ ΤΙΝΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΟ ΚΑΚΟΝ ΤΟΥΤΟ ΗΛΘΕΝ ΕΦ ΗΜΑΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΟΘΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ ΤΙΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΚ ΤΙΝΟΣ ΛΑΟΥ ΕΙΣΑΙ

9 Ο ΔΕ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΟΣΤΙΣ ΕΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΗΡΑΝ

10 ΤΟΤΕ ΕΦΟΒΗΘΗΣΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΦΟΒΟΝ ΜΕΓΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΑΜΕΣ ΔΙΟΤΙ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΙ ΕΦΕΥΓΕΝ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΕΝ ΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΤΟΥΤΟ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ

11 ΚΑΙ ΕΙΠΟΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΤΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΜΩΜΕΝ ΔΙΑ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΗ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΦ ΗΜΩΝ ΔΙΟΤΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΚΛΥΔΩΝΙΖΕΤΟ ΕΠΙ ΤΟ ΜΑΛΛΟΝ

12 ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΣΗΚΩΣΑΤΕ ΜΕ ΚΑΙ ΡΙΨΑΤΕ ΜΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΕΛΕΙ ΗΣΥΧΑΣΕΙ ΑΦ ΥΜΩΝ ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΕΜΟΥ ΕΓΕΙΝΕΝ Ο ΜΕΓΑΣ ΟΥΤΟΣ ΚΛΥΔΩΝ ΕΦ ΥΜΑΣ

13 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΜΩΣ ΕΚΩΠΗΛΑΤΟΥΝ ΔΥΝΑΤΑ ΔΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩΣΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΞΗΡΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΔΥΝΑΝΤΟ ΔΙΟΤΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΚΛΥΔΩΝΙΖΕΤΟ ΕΠΙ ΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤ ΑΥΤΩΝ

14 ΟΘΕΝ ΑΝΕΒΟΗΣΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΠΟΝ ΔΕΟΜΕΘΑ ΚΥΡΙΕ ΔΕΟΜΕΘΑ ΑΣ ΜΗ ΧΑΘΩΜΕΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΕΠΙΒΑΛΗΣ ΕΦ ΗΜΑΣ ΑΙΜΑ ΑΘΩΟΝ ΔΙΟΤΙ ΣΥ ΚΥΡΙΕ ΕΚΑΜΕΣ ΩΣ ΗΘΕΛΕΣ

15 ΚΑΙ ΕΣΗΚΩΣΑΝ ΤΟΝ ΙΩΝΑΝ ΚΑΙ ΕΡΡΙΨΑΝ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΣΤΑΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΑΥΤΗΣ

16 ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΦΟΒΗΘΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΦΟΒΟΝ ΜΕΓΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ ΘΥΣΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΕΚΑΜΟΝ ΕΥΧΑΣ

17 ΚΑΙ ΔΙΕΤΑΞΕ ΚΥΡΙΟΣ ΜΕΓΑ ΚΗΤΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΗ ΤΟΝ ΙΩΝΑΝ ΚΑΙ ΗΤΟ Ο ΙΩΝΑΣ ΕΝ ΤΗ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΗΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΝΥΚΤΑΣ

ΙΩΝΑΣ - 2o Κεφάλαιο

1 ΚΑΙ ΠΡΟΣΗΥΧΗΘΗ ΙΩΝΑΣ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΗΤΟΥΣ

2 ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ ΕΒΟΗΣΑ ΕΝ ΤΗ ΘΛΙΨΕΙ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣΗΚΟΥΣΕ ΜΟΥ ΕΚ ΚΟΙΛΙΑΣ ΑΔΟΥ ΕΒΟΗΣΑ ΚΑΙ ΗΚΟΥΣΑΣ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΜΟΥ

3 ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΕΡΡΙΨΑΣ ΕΙΣ ΤΑ ΒΑΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΑΙ ΡΕΥΜΑΤΑ ΜΕ ΠΕΡΙΕΚΥΚΛΩΣΑΝ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΤΡΙΚΥΜΙΑΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΔΙΗΛΘΟΝ ΕΠΑΝΩΘΕΝ ΜΟΥ

4 ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΠΑ ΑΠΕΡΡΙΦΘΗΝ ΑΠ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΣΟΥ ΟΜΩΣ ΘΕΛΩ ΕΠΙΒΛΕΨΕΙ ΠΑΛΙΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΣΟΥ

5 ΤΑ ΥΔΑΤΑ ΜΕ ΠΕΡΙΕΚΥΚΛΩΣΑΝ ΕΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Η ΑΒΥΣΣΟΣ ΜΕ ΠΕΡΙΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΦΥΚΙΑ ΠΕΡΙΕΤΥΛΙΧΘΗΣΑΝ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΜΟΥ

6 ΚΑΤΕΒΗΝ ΕΙΣ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΕΩΝ ΟΙ ΜΟΧΛΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΩΘΕΝ ΜΟΥ ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ ΑΛΛ ΑΝΕΒΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΥΡΙΕ ΘΕΕ ΜΟΥ

7 ΕΝΩ ΗΤΟ ΕΚΛΕΙΠΟΥΣΑ ΕΝ ΕΜΟΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΝΕΘΥΜΗΘΗΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ ΕΙΣΗΛΘΕ ΠΡΟΣ ΣΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΣΟΥ

8 ΟΙ ΦΥΛΑΤΤΟΝΤΕΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΣΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΑΥΤΩΝ

9 ΑΛΛ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ΠΡΟΣ ΣΕ ΜΕΤΑ ΦΩΝΗΣ ΑΙΝΕΣΕΩΣ ΘΕΛΩ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΟΣΑ ΗΥΧΗΘΗΝ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

10 ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΤΑΞΕΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟ ΚΗΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΗΜΕΣΕ ΤΟΝ ΙΩΝΑΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΞΗΡΑΝ

ΙΩΝΑΣ - 3o Κεφάλαιο

1 ΚΑΙ ΕΓΕΙΝΕ ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΙΩΝΑΝ ΕΚ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΛΕΓΩΝ

2 ΣΗΚΩΘΗΤΙ ΥΠΑΓΕ ΕΙΣ ΝΙΝΕΥΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΚΑΙ ΚΗΡΥΞΟΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΓΩ ΛΑΛΩ ΠΡΟΣ ΣΕ

3 ΚΑΙ ΕΣΗΚΩΘΗ Ο ΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΥΠΗΓΕΝ ΕΙΣ ΝΙΝΕΥΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Η ΔΕ ΝΙΝΕΥΗ ΗΤΟ ΠΟΛΙΣ ΜΕΓΑΛΗ ΣΦΟΔΡΑ ΟΔΟΥ ΤΡΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

4 ΚΑΙ ΗΡΧΙΣΕΝ Ο ΙΩΝΑΣ ΝΑ ΔΙΕΡΧΗΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΟΔΟΝ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΚΗΡΥΞΕ ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ ΕΤΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΗΜΕΡΑΙ ΚΑΙ Η ΝΙΝΕΥΗ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗ

5 ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΗ ΕΠΙΣΤΕΥΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΕΚΗΡΥΞΑΝ ΝΗΣΤΕΙΑΝ ΚΑΙ ΕΝΕΔΥΘΗΣΑΝ ΣΑΚΚΟΥΣ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΩΝ ΕΩΣ ΜΙΚΡΟΥ ΑΥΤΩΝ

6 ΔΙΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΧΕ ΦΘΑΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΗ ΚΑΙ ΕΣΗΚΩΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΡΕΣΕ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗΝ ΑΥΤΟΥ ΕΠΑΝΩΘΕΝ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΚΕΠΑΣΘΗ ΜΕ ΣΑΚΚΟΝ ΚΑΙ ΕΚΑΘΗΣΕΝ ΕΠΙ ΣΠΟΔΟΥ

7 ΚΑΙ ΔΙΕΚΗΡΥΧΘΗ ΚΑΙ ΕΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΘΗ ΕΝ ΤΗ ΝΙΝΕΥΗ ΔΙΑ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΙΣΤΑΝΩΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΘΗ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΟΙ ΒΟΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΝΑ ΜΗ ΓΕΥΘΩΣΙ ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕ ΝΑ ΒΟΣΚΗΣΩΣΙ ΜΗΔΕ ΥΔΩΡ ΝΑ ΠΙΩΣΙΝ

8 ΑΛΛ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΣ ΝΑ ΣΚΕΠΑΣΘΩΣΙ ΜΕ ΣΑΚΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩΣΙΝ ΙΣΧΥΡΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩΣΙΝ ΕΚΑΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΗΣ ΠΟΝΗΡΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΗΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΧΕΡΣΙΝ ΑΥΤΩΝ

9 ΤΙΣ ΕΞΕΥΡΕΙ ΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΕΛΗΘΗ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΨΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΟΛΕΣΘΩΜΕΝ

10 ΚΑΙ ΕΙΔΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΑ ΕΡΓΑ ΑΥΤΩΝ ΟΤΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΥΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΝΗΡΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΜΕΛΗΘΗ Ο ΘΕΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕ ΝΑ ΚΑΜΗ ΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΜΕΝ ΑΥΤΟ

Επισημάναμε πάλι πόσο εύκολα δέχεται ο Θεός τη μετάνοια μας αλλά και με πόση αγάπη αλλάζει τα σχέδια Του (σχέδια παιδαγωγήσεως - «τιμωρίας»), όταν δει πραγματική μετάνοια από εμάς.

Τονίσαμε τα εξής γεγονότα πάνω στα οποία έγινε και η συζήτησή μας:

1. Την αρχική άρνηση του Ιωνά να υπακούσει στο θέλημα του Θεού αλλά και τη μετέπειτα μεταστροφή του και υπακοή του σε Αυτόν, ύστερα από τον όμορφο παραδειγματισμό του από το Θεό.

Αρκετές φορές στη ζωή μας παρακούμε τον Θεό και δεν υποτασσόμαστε στο θέλημα του. Πότε το κάνουμε αυτό; Όταν δε σεβόμαστε το λόγια του Ευαγγελίου, της Καινής Διαθήκης και την Ιερα Παράδοση της Εκκλησίας μας. Όταν επίσης δε συμμετέχουμε ή ακόμα περισσότερο όταν περιφρονούμε και δεν σεβόμαστε τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Έτσι, όπως ο Ιωνάς αρνήθηκε να υπακούσει, έτσι και εμείς μερικές φορές δε θέλουμε να κάνουμε αυτό που είναι το σωστό κατά Χριστό. Έτσι και εμείς αρνούμαστε να υπακούσουμε στο Θεό..Παρόλα αυτά όμως ο Θεός, επειδή μας αγαπάει πολύ δε μας αφήνει να απομακρυνθούμε από Αυτόν(λόγω της παρακοής μας) και να απελπιστούμε μένοντας μακριά από την θεία Χάρι του. Προσπαθεί να μας νουθετήσει, να μας παραδειγματίσει , δίνοντας μας πολλές ευκαιρίες να επιστρέψουμε και να είμαστε και πάλι δίπλα Του. Έτσι και εδώ για να νουθετήσει τον προφήτη Ιωνά και να υπακούσει σε Αυτόν, τι του κάνει; Τον ταρακουνάει, θα λέγαμε, με το γεγονός αυτό που συναίβει, για να καταλάβει πως παρήκουσε στον λόγο του Θεού και πως πρέπει να ακολουθήσει το θέλημά Του και όχι το δικό του.

2. Την υπακοή και πίστη των Νινευητών στα λόγια του Ιωνά και τη συνειδητοποίηση της άσωτης γεμάτη μέσα στα πάθη ζωής τους.

Στη συνέχεια βλέπουμε πως οι Νινευήτες είχαν φόβο Θεού και πίστεψαν τα λόγια του προφήτη Ιωνά. Δεν τον περιφρόνησαν, όπως κάνουν πολλοί στις μέρες μας όταν οι ιερείς μιλάνε για μετάνοια και τονίζουν την αναγκαιότητά της, για να μπορέσει ο Θεός μέσα από την αληθινή αυτή μετάνοια μας να μας συγχωρέσει και να μας ελεήσει. Είναι πολύ δύσκολο αλλά εφικτό με την βοήθεια του Θεού να «κόψει» κάποιος τις κακές συνήθειες του και να ξεριζώσει τα πάθη του. Μάλιστα ο Ιωνάς τους έλεγε πως θα καταστραφούν σε 40 ημέρες δίχως να τους αφήνει κάποιο περιθώριο. Ο Θεός ήθελε, ίσως, πριν καταστρέψει την πόλη τους και τους τιμωρήσει, να δοκιμάσει την πίστη τους και από Αγάπη να τους δώσει θα λέγαμε μια δεύτερη ευκαιρία. Οι Νινευήτες πίστευαν όμως στην φιλευσπλαχνία Του και ήλπιζαν πως με την αληθινή τους μετάνοια ο καλός Θεός μας, θα ακούσει τις προσευχές τους και θα αλλάξει τα σχέδια του όπως και εξάλλου έγινε. Δε σκέφτηκαν να πουν «ε αφού θα μας καταστρέψει ο Θεός σε 40 ημέρες ας δοθούμε πιο πολύ στις απολαύσεις και στις ηδονές της αμαρτωλής και άσωτης ζωής μας..».

3. Την δυνατή μετάνοιά τους, τον τρόπο έκφρασης αυτής και τις θερμές προσευχές τους. Την μεταμέλεια του Θεού για το κακό που είχε σκοπό να κάνει για να τους τιμωρήσει.

Έτσι βλέπουμε μέσα από την περιγραφή της μετάνοιά τους, την δύναμη της πίστεώς τους. Συγκεκριμένα διαβάζουμε : «ΕΝΕΔΥΘΗΣΑΝ ΣΑΚΚΟΥΣ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΩΝ ΕΩΣ ΜΙΚΡΟΥ ΑΥΤΩΝ», «ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΗ ΚΑΙ ΕΣΗΚΩΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΡΕΣΕ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗΝ ΑΥΤΟΥ ΕΠΑΝΩΘΕΝ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΚΕΠΑΣΘΗ ΜΕ ΣΑΚΚΟΝ ΚΑΙ ΕΚΑΘΗΣΕΝ ΕΠΙ ΣΠΟΔΟΥ» και «ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΟΙ ΒΟΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΝΑ ΜΗ ΓΕΥΘΩΣΙ ΜΗΔΕΝ ΜΗΔΕ ΝΑ ΒΟΣΚΗΣΩΣΙ ΜΗΔΕ ΥΔΩΡ ΝΑ ΠΙΩΣΙΝ». Ποιος από εμάς σήμερα θα έδειχνε τέτοια μετάνοια; Ποιος βασιλειάς, άρχοντας, πολιτικός ή κυβερνήτης θα έκανε αυτά που έκανε ο βασιλιάς των Νινευητων για να σωθεί η χώρα του;

Το συμπέρασμα από αυτό το μάθημα και αυτό που πρέπει να κρατήσουμε από αυτή την πολύ όμορφη ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης είναι πως ο Θεός περιμένει πάντοτε την μετάνοια μας και πως όσο πιο δυνατή και αληθινή είναι αυτή τόσο πιο πολύ συγκινείται ο Θεός και σπεύδει να μας αγκαλιάσει και να μας βοηθήσει.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του κειμένου στο πρωτότυπου της πρώτης στάσης με το γράμμα Ζ και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά νοήματα.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη, πρὸς τὴν ἄγαμόν σε θεωρῶν, καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε· μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν ἐκ Πνεύματος ἁγίου, ἔφη· Ἀλληλούϊα.

Μετάφραση :

Ἔχοντας μέσα του ζάλη ἀπὸ λογισμοὺς ἀμφιβολίας, ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ ταράχτηκε, κι ἐνῶ σὲ θεωροῦσε ἄγαμη (Παρθένο), τώρα σὲ ὑποπτευόταν γιὰ παράνομες σχέσεις, Ἄμεμπτε· Σὰν πληροφορήθηκε ὅμως ὅτι ἡ σύλληψη προερχόταν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, φώναξε Ἀλληλούϊα.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 28/01/2012

Μάθημα 11^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Στο μάθημα αυτό έχοντας ολοκληρώσει τις συζητήσεις μας με θέμα την αρετή της μετανοίας, αρχίσαμε να αναφερόμαστε για την αναγκαιότητα της προσευχής. Έτσι αποφασίσαμε να αφιερώσουμε λίγα μαθήματα και για την προσευχή, τον τρόπο επικοινωνίας μας με τον Θεό.

Στο πρώτο μάθημα αναφερθήκαμε στα λόγια του Χριστού μας στην επί του όρους ομιλία, κατά Ματθαίον κεφάλαιο Ζ΄ στίχοι 7-8

«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν»

Στη ζωή μας υπάρχουν στιγμές που αισθανόμαστε μόνοι και αδύναμοι και ίσως να απελπιζόμαστε νιώθοντας πως βρισκόμαστε σε αδιέξοδο και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και από πού να πάρουμε δύναμη, βοήθεια… Τότε, εκείνες τις στιγμές, πρέπει, συναισθανόμενοι την αδυναμία μας, να στραφούμε στον Θεό, πρέπει πάντοτε να έχουμε στο νου μας , πως «η Θεία Χάρις τα ασθενεί θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληρεί».

Ο ίδιος ο Χριστός μας στην επί του Όρους ομιλία (στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο Ζ΄ στ 7-11) μας παροτρύνει να προσευχόμαστε. Πιο συγκεκριμένα διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη στο κεφάλαιο Ζ΄ στίχο 7 του κατά Ματθαίου : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» το οποίο ερμηνεύεται (σύντομα ο Παν. Ν. Τρεμπέλας) : «Όσον δε αφορά εις τας ιδικάς σας ελλείψεις και ελαττώματα, να ζητήτε από τον Θεόν και θα δοθή εις σας αυτό, που ζητείτε, αρκεί να μη είναι άτοπον ή επιβλαβές εις σας. Γυρεύετε να εύρετε το ζητούμενον και θα το εύρετε, εφόσον σας είναι ωφέλιμον. Κτυπάτε την θύραν της θείας προστασίας και θα σας ανοιχθή.». Από ότι βλέπουμε, εδώ ο Χριστός κατά κάποιο τρόπο μας υπόσχεται πως ότι του ζητήσουμε ότι έχουμε ανάγκη θα μας το δώσει αρκεί βέβαια να μην είναι άτοπον ή επιβλαβές σε εμάς. «Κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν», «Κτυπάτε την θύραν της θείας προστασίας και θα σας ανοιχθή», ας δοκιμάσουμε παιδιά να κτυπήσουμε την Θύρα αυτή, να καλέσουμε σε βοήθεια τον Θεό και Πατέρα μας με απλότητα, πίστη και ελπίδα. Και Αυτός δε θα αργήσει να μας απαντήσει στην παράκληση μας. Δεν πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι όταν προσευχόμαστε και τον παρακαλούμε για κάτι. Θα πρέπει να έχουμε στο νου μας την «υπόσχεση» του Χριστού μας, τα λόγια του στην επί του Όρους ομιλία : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν». Θα πρέπει να έχουμε στον νου μας τον στίχο 8 «πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται», « Διότι ο καθένας που ζητεί παρά του Θεού, λαμβάνει. Και καθένας που γυρεύει, ευρίσκει. Και εις καθένα που κτυπά την θύραν της θείας προστασίας, θα ανοιχθεί αυτή». Είναι θα μπορούσαμε να πούμε μια διαβεβαίωση του ίδιου του Χριστού μας.

Όμως δείτε με πόση πολύ αγάπη ο Χριστός μας, θέλει να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και να πιστεύσουμε τα λόγια αυτά. Στο στίχο 9 μας λέει «ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;» δηλαδή : « Και για να πεισθήτε για αυτό σας ερωτώ: Ποίος άνθρωπος από σας, που θα του ζητήση ο υιός του άρτον, είναι δυατόν να του δώσει λίθον αντί άρτου; Και εάν του ζητήση ψάρι, μήπως θα του δώση φίδι αντί ψαριού; Προσπαθεί πάλι να μας «πείσει», ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην μας ακούσει ο Θεός. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην μας ελεήσει και να μας βοηθήσει στο πρόβλημά μας, στην αδυναμία μας. Αλλοίμονο, ποιός πατέρας δε θα δώσει τα ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά του; Πόσον άλλον ο Θεός. Τελειώνει τον Λόγο περί προσευχής ο Χριστός με τον στίχο 11 «εἰ οὗν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» και η ερμηνεία : «Εάν λοιπόν σεις, καίτοι είσθε ατελείς και διεφθαρμένοι από το προπατορικόν αμάρτημα, γνωρίζετε να δίδετε ωφέλιμα πράγματα εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ σας ο ουράνιος, πού είναι γεμάτος αγαθότητα, θα δώση καλά και ωφέλιμα εις εκείνους, πού τού ζητούν;».

Ο Χριστός, μέσα από αυτό το λόγο Του, μας έδωσε να καταλάβουμε πως δεν είμαστε μόνοι μας, πως υπάρχει κάποιος που μας περιμένει να του ζητήσουμε την βοήθεια Του, πως οποτεδήποτε Τον παρακαλέσουμε θα είναι δίπλα μας και πως ότι ωφέλιμο για την ψυχή μας χρειαστούμε θα μας το δώσει με Αγάπη απλόχερα αρκεί να στραφούμε προς Αυτόν. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο. Όχι. Κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνος του, γιατί ακόμα και αν δεν έχει κανέναν άνθρωπο δίπλα του που να νοιάζεται και να ενδιαφέρεται από αληθινή αγάπη για αυτόν, έχει δίπλα του τον καλύτερο συνοδοιπόρο που υπάρχει (στο δρόμο της ζωής μας), τον Θεό μας. Ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας και μας περιμένει. Περιμένει να ακούσει τις παρακλήσεις μας και να μας βοηθήσει. Πρέπει να το γνωρίζουμε πάντοτε αυτό, όσο δύσκολο και αν είναι, στις δύσκολες στιγμές που θα βρισκόμαστε, τις στιγμές του πόνου, των θλίψεων και της στενοχώριας μας θα πρέπει να πρέπει να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε πως Κάποιος είναι δίπλα μας και είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει αρκεί να του το ζητήσουμε. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και δεν μπορεί να παραβεί το αυτεξούσιο, για αυτό το λόγο δε μας βοηθάει αν δεν του ζητήσουμε εμείς βοήθεια ή αν δεν Τον παρακαλέσουν κάποιοι άλλοι για εμάς.

Πρέπει να αφεθούμε στο Θείο έλεος Του ουράνιου Πατέρα μας να του πούμε « Θεέ μου σαν άνθρωπος ότι μπόρεσα, ότι περνούσε από το χέρι μου, το έκανα από εκεί και πέρα τα αφήνω όλα τα υπόλοιπα στα χέρια σου, ανάλαβε εσύ γιατί τα υπολοίπα είναι πέραν των δυνάμεών μου» να γνωρίζουμε πως «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τον Θεό εστίν» όπως γράφει στη Καινή Διαθήκη. Και να νιώθουμε την εσωτερική ανάπαυση πως στο τέλος αυτό που θα γίνει, ύστερα από τις προσευχές μας, θα είναι το θέλημα του Θεού. Θα γίνει αυτό που είναι ωφέλιμο για την σωτηρία της ψυχής μας και των γύρων μας. Για αυτό το λόγο δεν πρέπει να επιμένουμε και να παρακαλάμε τον Θεό ζητώντας Του ντε και καλά να γίνει αυτό που θέλουμε εμείς, αλλά θα πρέπει, κατά την γνώμη μου, με απλότητα και ταπείνωση να λέμε «Θεέ μου βοήθησε με σε αυτό το πρόβλημά μου, και ας γίνει το θέλημά σου».

Ο Θεός παραχωρεί τις δυσκολίες στη ζωή μας, για να μας δοκιμάζει αλλά και προσπαθεί μέσα από αυτές να έρθουμε κοντά Του με αληθινή μετάνοια και συναισθανόμενοι την αδυναμία μας να ζητήσουμε να το έλεος Του, να στραφούμε στην αληθινή Αγάπη Του. Ο Θεός δίνει τους μικρούς σταυρούς στη ζωή μας αλλά μας δίνει και την ανάλογη δύναμη στον καθένα μας να τον σηκώσει, χωρίς να γογγύσει, και να προχωρήσει, με ελπίδα και πίστη στο Θεό, στο δρόμο της σωτηρίας της ψυχής μας.

Συμπέρασμα

Ο Θεός ποτέ δε μας εγκατέλειψε και ποτέ δε θα μας εγκαταλείψει στη ζωή μας. Πάντα θα είναι δίπλα μας περιμένοντας να του ζητήσουμε βοήθεια και θα πρέπει να τον παρακαλούμε διαρκώς κάθε μέρα να μας ενισχύει στον αγώνα μας προς την σωτηρία της ψυχής μας.

Στο τέλος του μαθήματος ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Κατηχητικό μάθημα 11/02/2012

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 04/02/2012

Μάθημα 12^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Σε αυτό το μάθημα προσπαθήσαμε με αφορμή το Ευαγγέλιο της Κυριακής που ακολουθούσε, την παραβολή του τελώνου και του φαρισαίου, να τονίσουμε την σημασία της ταπείνωσης την ώρα της προσευχής. Έτσι πρώτα διαβάσαμε το Ευαγγέλιο και έπειτα είπαμε λίγα λόγια πάνω σε αυτό.

Ευαγγέλιο κατά Λουκά ΙΗ΄ 10-14

Ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ τελώνης

10 ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.

11 Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·

12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.

13 Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

14 Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Μετάφραση

Ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ τελώνης

9 Εἶπε ἐπίσης σὲ μερικούς, ποὺ ἦσαν βέβαιοι διὰ τὴν δικήν τους δικαιοσύνην καὶ περιφρονοῦσαν τοὺς ἄλλους, τὴν ἑξῆς παραβολήν:

10 «Δύο ἄνθρωποι ἀνέβηκαν εἰς τὸν ναόν, διὰ νὰ προσευχηθοῦν, ὁ ἕνας ἦτο Φαρισαῖος καὶ ὁ ἄλλος τελώνης.

11 Ὁ Φαρισαῖος ἐστάθηκε καὶ ἔκανε τὴν ἑξῆς προσευχὴν ἐν σχέσει πρὸς τὸν ἑαυτόν του: «Θεέ, σ’ εὐχαριστῶ, διότι δὲν εἶμαι ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοὶ ἢ ὅπως αὐτὸς ἐδῶ ὁ τελώνης.

12 Νηστεύω δυὸ φορὲς τὴν ἑβδομάδα, δίνω τὸ δέκατον ἀπὸ ὅλα, ὄσα ἀποκτῶ».

13 Ὁ τελώνης ὅμως ἐστεκότανε μακρυὰ καὶ δὲν ἤθελε οὔτε τὰ μάτια του νὰ σηκώσῃ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀλλ’ ἐκτυποῦσε τὸ στῆθός του καὶ ἔλεγε, «Θεέ, ἐλέησέ με τὸν ἁμαρτωλόν».

14 Σᾶς λέγω, ὅτι αὐτὸς κατέβηκε εἰς τὸ σπίτι του δικαιωμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν παρὰ ὁ ἄλλος. Διότι ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτόν του θὰ ταπεινωθῇ, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ταπεινώνει τὸν ἑαυτόν του θὰ ὑψωθῇ.

Ποια ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας; Και πώς την έχουμε σχηματίσει; Τον συγκρίνουμε με γνωστούς μας, φίλους μας, συμφοιτητές μας, …και νομίζουμε ότι υπερέχουμε από όλους αυτούς και τους ξεπερνάμε σε γνώση, σε ικανότητες, σε αρετή;…

Είναι άραγε σωστό να σκεφτόμαστε έτσι επιπόλαια και να καταλήγουμε σε αυθορμητισμό;

Σε κάποιους που είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, που πίστευαν ότι αυτοί μόνο είναι καλοί και ενάρετοι και περιφρονούσαν όλους τους άλλους, είπε ο Κύριος την παραβολή του «Τελώνου και του Φαρισαίου». Θα πρέπει να σου είναι γνωστή.

Οι δυο αυτοί άνθρωποι που προσδιορίστηκαν από το έργο τους και όχι από το όνομα τους, ανέβηκαν στο «ἱερό» (δηλαδή στο ναό του Σολομώντος) να προσευχηθούν.

Οι τελώνες χαρακτηρίζονταν γενικά άνθρωποι άδικοι, ενώ οι Φαρισαίοι, ως διδάσκαλοι του Μωσαϊκού Νόμου, είχαν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και εκτίμηση από τους ανθρώπους.

Ο Φαρισαίος προχώρησε μπροστά, προς το θυσιαστήριο. Στάθηκε όρθιος, για να φαίνεται καλά, κι άρχισε να προσεύχεται υπερβολικά ευχαριστημένος:

— Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου, γιατί δεν είμαι εγώ σαν τους άλλους ανθρώπους, που είναι γεμάτοι κακία: κλέφτες, άδικοι, ανήθικοι…., ούτε σαν αυτόν τον τελώνη· και γύρισε με περιφρόνηση να τον δείξει. Όλοι είναι ένοχοι, άξιοι να καταδικαστούν. Εγώ ξεχωρίζω από όλους, είμαι γεμάτος από αρετές. Νηστεύω… κάνω προσφορές στο ναό παραπάνω από εκείνο που ορίζει ο Νόμος…

Και ο Τελώνης;

Ω! Αυτός δεν αισθανόταν τον εαυτό του άξιο να προχωρήσει. Έμεινε μακριά από το θυσιαστήριο. Με το κεφάλι σκυμμένο. Δεν τολμούσε ούτε τα χέρια του, αλλά ούτε και το βλέμμα του να υψώσει προς τον ουρανό. Μόνο χτυπούσε το στήθος του, γιατί αισθανόταν πόσο αμαρτωλή ήταν η καρδιά του απέναντι στο Θεό.

Μόνο τα χείλη του ψιθύριζαν συνέχεια τούτα τα λόγια: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ».

Ω Κύριε και Θεέ, σπλαχνίσου με και συγχώρησέ με τον αμαρτωλό!

Τούτο τον ταπεινωμένο τελώνη, που πίστευε πως ήταν άξιος να τιμωρηθεί, ο Θεός τον συγχώρησε. Το βεβαίωσε ο Κύριος:

Ο περιφρονημένος Τελώνης γύρισε στο σπίτι του αθωωμένος και δίκαιος ενώπιον του Θεού! Αλλά όχι και ο Φαρισαίος.

Γιατί καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί. Ενώ εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί και θα τιμηθεί από το Θεό.

«Πᾶς ὁ υψῶν ἐαυτόν ταπεινωθήσεται…»

Μεγάλη ιδέα είχε στηθεί μέσα στο Φαρισαίο από τη σύγκριση του εαυτού του με τους «λοιπούς», με όλους τους άλλους ανθρώπους.

«Οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων…»

Έτσι «χονδρικά» που βλέπει όλους τους άλλους — «μαζικά» λένε σήμερα — θέλει να πιστεύει πως όλοι, χωρίς εξαίρεση, έχουν όλες τις κακίες του κόσμου. Ενώ αυτός δεν έχει καμία!

Τον δυστυχισμένο! Και τα λέει αυτά την ιερή ώρα της προσευχής! Αυτολιβανίζεται και καυχιέται για τις πολλές και φανταστικές… αρετές του, ενώ προβάλλει τρανό δείγμα της κακίας του την περιφρόνηση που αισθάνεται η ψυχή του προς τον «πλησίον» του Τελώνη, την ώρα που εκείνος ομολογεί την ενοχή του και ζητάει συγχώρεση από το Θεό.

Ο αυτοθαυμασμός που αισθανόταν ο Φαρισαίος, συγκρίνοντας τον εαυτό του με κάποιους που φανερά παρέβαιναν μερικές εντολές του Θεού, τον καταδίκασε… Ήξερε βαθύτερα το Νόμο του Θεού και μπορούσε να κρίνει σωστά. Έπρεπε να δείξει ευσπλαχνία προς τον Τελώνη, αφού κι αυτός αμαρτωλός ήταν. Αλλά είχε την ψεύτικη ιδέα πως ξεχώριζε απ’ όλους.

Ταλάνισε ο Κύριος με τα «ουαί» Του και σε άλλη περίσταση τους Φαρισαίους. Γιατί;

Αλίμονο στην κοινωνία, όταν τα μέλη της, ευχαριστημένα για το οποιοδήποτε σημείο βρίσκεται η πνευματική και η ψυχική τους ανάπτυξη, σταματήσουν τον αγώνα για πρόοδο. Σταματήσουν την προσπάθεια να ανεβαίνουν σε πιο ψηλό και πνευματικό επίπεδο. Τα ιδανικά θα νεκρωθούν και οι άνθρωποι θα έρπουν, θα σέρνονται χαμηλά, πολύ χαμηλά!

Ας φανταστούμε στ’ αλήθεια, σε ποιο κατάντημα θα φτάσει η κοινωνία, αν όλοι οι νέοι συγκρίνουν σήμερα τον εαυτό τους με τα αντικοινωνικά άτομα (με τους αναρχικούς, τους διαρρήκτες, τους ναρκομανείς, τους χούλιγκαν, τους καταστροφείς της ξένης περιουσίας…) και μένουν ευχαριστημένοι, γιατί δεν είναι τέτοιοι! Αδιάφορο, αν λερώνουν την ψυχή τους με χίλια δυο άλλα…

Αλλά κι αν κάνουμε κάτι καλό και το διαφημίζουμε, πάλι δεν έχει αξία. Δεν ευαρεστείτε ο Θεός, όταν το κίνητρο είναι η δημοσιοποίηση των έργων μας.

Ο Χριστός θέλει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τον άγιο νόμο Του, τη θεία Διδασκαλία Του. Να αισθανόμαστε τι δεν κάναμε σωστό, τί λάθος. Τι πρέπει να κάνουμε και δεν το κάναμε. Κι όμοια με τον Τελώνη, με ταπεινωμένο το κεφάλι, να ζητάμε το έλεος του Θεού. Τότε θα αγωνιζόμαστε να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι. Ν’ ανεβαίνουμε όλο και πιο ψηλά στα ύψη της αρετής.

Έφηβος είσαι; Νέος είσαι; Σ’ οποιαδήποτε ηλικία είσαι, κατέβασε πιο κάτω την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου, την καύχησή σου…

Κι ικανότητες αν έχεις, και χαρίσματα πολλά — κι ασφαλώς θα έχεις — δούλεψέ τα ταπεινά. Αύξησέ τα. Πολλαπλασίασέ τα όχι για να υπερηφανεύεσαι και να τα διατυμπανίζεις, αλλά για να ‘σαι χρήσιμος κι ωφέλιμος στους ανθρώπους γύρω σου.

Ταπεινά παραδέξου τα σφάλματά σου…

Με ταπείνωση και λύπη ζήτα καθημερινά συγχώρεση από το Θεό στην προσευχή σου.

Και να ‘σαι βέβαιος πως θα γίνεσαι όλο και πιο καλός και πιο ευχαριστημένος.

Το βεβαίωσε το αληθινό στόμα του Κυρίου. Στους ταπεινούς δίνει πλούσια τη χάρη Του. Και τους υψώνει και τους τιμά:

«Ὁ ταπεινῶν ἐαυτόν ὑψωθήσεται»!

Πηγή βοηθητικού υλικού από ΧΦΔ

Στο τέλος ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 11/02/2012

Μάθημα 13^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Αφιερώνοντας και αυτό το μάθημα στην αξία της προσευχής, συζητήσαμε και είπαμε πάλι λίγα λόγια μέσα από τις διδαχές γεροντάδων και ανθρώπων της Εκκλησίας μας.

Η προσευχή είναι μια σχέση, μια συνάντηση με το ζωντανό Θεό. Είναι βίωμα προσωπικό. Σε αυτή τη σχέση μας με το Θεό ισχύει ότι ακριβώς και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις με τους ανθρώπους. Όπως δηλαδή βλέπουμε τον καλύτερο μας φίλο και όχι μόνο έτσι θα πρέπει να μιλάμε και εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας σε Εκείνον. Μια σχέση γίνεται προσωπική και αληθινή, από τη στιγμή που ξεχωρίζεις ένα πρόσωπο, το οποίο γίνεται για σένα μοναδικό με δική του αξία και παύει να είναι ανώνυμο.

Είχε πει ο γέροντας Πορφύριος «Την τάση της ψυχής για τον ουρανό την έχει όλος ο κόσμος. Όλοι ζητάνε κάτι το ουράνιο. Σε αυτόν στρέφονται όλα τα όντα, έστω και ασυνειδήτως. Σε αυτόν να στρέφετε διαρκώς το νου σας. Αγαπήστε την προσευχή, την κουβέντα με τον Κύριο.

Όλα τα προβλήματά μας, συνεχίζει ο γέροντας Πορφύριος, τα υλικά, τα σωματικά, τα πάντα, να τα αναθέτουμε στο Θεό. Πως λέει ο ιερέας στην εκκλησία εαυτούς και αλλήλους και πάσα την ζωή ημών Χριστώ τω Θεό παραθώμεθα; Όλη μας τη ζωή πρέπει να την αφήνουμε στον Χριστό και Θεό μας. Ο άνθρωπος του Χριστού τα κάνει όλα προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη τις κάνει προσευχή. Ότι και αν σου τύχει, αμέσως να αρχίζεις : Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με. Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά.

Όλα με την προσευχή τακτοποιούνται. Αλλά πρέπει να έχεις αγάπη, φλόγα στην προσευχή. Να μην έχεις άγχος, αλλά εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού. Πολλές φορές κάνουμε μηχανικά την προσευχή μας χωρίς να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό και με άγχος προσπαθούμε να πείσουμε το Θεό, αλλά κυρίως τον εαυτό μας ότι ο Θεός θα μας ακούσει .

Αξία έχει να λές την προσευχή με τρυφερότητα ψυχής, με αγάπη, με λαχτάρα και τότε δε θα σου φαίνεται κουραστική. Όπως όταν λες «μητέρα μου..πατέρα μου», και νιώθεις μια ασφάλεια και μια πλήρη ανάπαυση.

Δε θα πρέπει να κυνηγάμε να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε αλλά να το αφήνουμε στο θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το πιο συμφέρον, το πιο ασφαλές για μας και για όσους προσευχόμαστε. Αν είναι κάτι για το καλό μας, ο Θεός θα μας το δώσει όταν πρέπει.

Ένα παιδί ρώτησε : Δεν είναι καλύτερα να μην προσευχόμαστε όταν δε το έχουμε ανάγκη; Όταν ας πούμε δεν νιώθουμε την θέρμη – την θέληση γιατί να προσευχηθούμε;

Απάντηση : Θα πρέπει να προσευχόμαστε κάθε μέρα και η προσευχές μας να είναι όχι μόνο παρακλητικές αλλά και να δοξολογούν τον Θεό για τα αγαθά που μας δίνει κάθε μέρα. Το πρώτο μας αίτημα στην προσευχή μας θα πρέπει να είναι η σωτηρία της ψυχής μας, να μας οικονομίσει ο Θεός να μπούμε στον Παράδεισο. Αυτός είναι εξάλλου και ο πιο σημαντικός λόγος που θα πρέπει να προσευχόμαστε κάθε μέρα. Ήρθαμε στο κόσμο για να αγωνιστούμε να σώσουμε την ψυχή μας. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να έχουμε πάντα, κάθε μέρα, στο νου μας και να παρακαλάμε τον Θεό να μας δίνει δύναμη και θείο φωτισμό στον αγώνα μας αυτόν. Έπειτα να παρακαλάμε για τις βιοτικές μας μέριμνες.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του κειμένου στο πρωτότυπου της πρώτης στάσης με το γράμμα H και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά νοήματα.

Ἤκουσαν οἱ Ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα, θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον, ἐν τῇ γαστρὶ Μαρίας βοσκηθέντα, ἣν ὑμνοῦντες, εἶπον·

Χαῖρε, ἀμνοῦ καὶ ποιμένος Μήτηρ· χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον· χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.

Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ· χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα· χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.

Χαῖρε, στεῤῥὸν τῆς Πίστεως ἔρεισμα· χαῖρε, λαμπρὸν τῆς χάριτος γνώρισμα.

Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγυμνώθη ὁ ᾍδης· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση :

Ἄκουσαν οἱ ποιμένες τοὺς Ἀγγέλους νὰ ὑμνοῦν τὴν ἔνσαρκη παρουσία τοῦ Χριστοῦ (στὴ γῆ) καὶ σπεύδοντας νὰ Τὸν δοῦν ὡς ποιμένα, τὸν ἀντίκρισαν ὡς πρόβατο ἄκακο ποὺ βοσκήθηκε στὴν κοιλιὰ τῆς Μαρίας, καὶ μὲ ὕμνους εἶπαν πρὸς αὐτήν·

Χαῖρε μητέρα τοῦ προβάτου καὶ ποιμένα, χαῖρε μαντρὶ λογικῶν προβάτων (τῶν πιστῶν).

Χαῖρε τὸ ἀμυντήριο κατὰ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν· χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς ἀνοίγεις τὶς (κλειστὲς) πόρτες τοῦ Παραδείσου.

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ γίνεσαι ἀφορμὴ τὰ οὐράνια νὰ ἀγάλλονται μὲ τὴ γῆ· χαῖρε, γιατὶ τὰ ἐπίγεια συγχορεύουν μὲ τὰ οὐράνια.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀσίγητο στόμα τῶν Ἀποστόλων· χαῖρε ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ ἀκατάβλητο θάρρος τῶν ἀθλοφόρων μαρτύρων.

Χαῖρε ἰσχυρὸ στήριγμα τῆς πίστεως· χαῖρε φωτεινὸ γνώρισμα τῆς Χάρης (τοῦ Θεοῦ).

Χαῖρε ἐσὺ διὰ τῆς ὁποίας ἀπογυμνώθηκε ὁ Ἅδης, χαῖρε ἐσὺ διὰ τῆς ὁποίας ντυθήκαμε τὴ δόξα.

Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 18/02/2012

Μάθημα 14^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Σε αυτό το μάθημα συνεχίσαμε την συζήτηση μας που είχαμε ξεκινήσει το προηγούμενο Σάββατο.

Η προσευχή πρέπει να γίνεται για όλους. Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε : «Να προσεύχεσθε για την Εκκλησία, για τον κόσμο, για όλους. Όλη η χριστιανοσύνη είναι μέσα στην ευχή. Αν προσεύχεσθε μόνο για τον εαυτό σας, αυτό κρύβει ανιδιοτέλεια. Ενώ, όταν προσεύχεσθε για την Εκκλησία, μέσα στην Εκκλησία είστε και κι εσείς». Θα πρέπει λοιπόν παιδιά να λέμε στην προσευχή μας Κύριε ελέησον κι αυτόν κι εμένα.

Επίσης έλεγε ο γέροντας Πορφύριος: «Προσεύχομαι για τα θέματά σας, αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει η προσευχή μου να βρίσκει κι από εσάς ανταπόκριση. Ο Θεός, που στέλνει τη χάρη Του σε εμάς, πρέπει να βρει την αγκαλιά μας ανοιχτή, ώστε να τη δεχθεί». Ο Θεός παιδιά σέβεται την απόλυτη ελευθερία που έχει δώσει στον άνθρωπο. Πολλές φορές παιδιά προσευχόμαστε για κάποιον αλλά δεν βλέπουμε αποτελέσματα. Στη περίπτωση αυτή δεν υπάρχει ανταπόκριση από το άλλο πρόσωπο για το οποίο γίνεται η προσευχή. Δε γίνεται ο άλλος δέκτης της προσευχής μας, γιατί δεν έχει τέτοια διάθεση, οπότε και ο Θεός δεν μπορεί να βοηθήσει.

Η προσευχή έλεγε ο γέροντας Πορφύριος θα πρέπει να συνοδεύετε με νηστεία. «Μπορούμε να συνδυάζουμε την προσευχή με τη νηστεία. Δηλαδή, όταν έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα ή δίλημμα, να προηγείται πολλή προσευχή και νηστεία. Κι εγώ έτσι έκανα πολλές φορές». Με την νηστεία παιδιά συγκεντρώνεται πιο εύκολα ο νους και η ψυχή στην προσευχή. Για αυτό εξάλλου η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει περιόδους νηστείας.

Σε κάθε μας πνευματική προσπάθεια, το ίδιο ισχύει και για την προσευχή, όσο καλή και ψυχωφέλιμη να φαίνεται θα πρέπει απαραίτητα να έχουμε την καθοδήγηση και τη συγκατάθεση του πνευματικού μας πατέρα. Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος υπεροψίας και η ψυχή να πλανηθεί και αντί να ωφεληθούμε να ζημιωθούμε.

Ο Θεός απαντάει πάντοτε στις προσευχές μας. Είτε με ναι είτε με όχι είτε με περίμενε.

Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε : « Συνέχεια η ψυχή πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα και εγρήγορση και να είναι πάντα συνδεδεμένη με τον πνευματικό στρατηγείο, το Θεό. Γιατί μόνο έτσι θα νιώθει σιγουριά, ελπίδα και χαρά. Όταν ήμουν στο στρατό, στον ανταρτοπόλεμο, είχα την ειδικότητα του ασυρματιστή. Έβλεπα λοιπόν ότι, όταν επικοινωνούσαμε κάθε μια ώρα με το κέντρο, τη μεραρχία, αισθανόμασταν άσχημα, κάπως ξεκρέμαστοι και απομονωμένοι. Το ίδιο συμβαίνει και με την ευχή : όσο πιο συχνά εύχεται μέσα του κανείς, τόσο πιο πολλή πνευματική σιγουριά αισθάνεται».

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του κειμένου στο πρωτότυπου της πρώτης στάσης με το γράμμα Θ και Ι και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά νοήματα.

Θεοδρόμον Ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ· καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δι᾿ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα· καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον, ἐχάρησαν, αὐτῷ βοῶντες· Ἀλληλούϊα.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου, τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καὶ δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ· χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα· χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.

Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς· χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.

Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ῥυομένη τῶν ἔργων.

Χαῖρε, πυρὸς προσκύνησιν παύσασα· χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.

Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης· χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση :

Οἱ Μάγοι, ἀφοῦ εἶδαν τὸ ἀστέρι ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Θεό, ἀκολούθησαν τὴ φωτεινὴ λάμψη του· καὶ σὰν νὰ κρατοῦσαν αὐτὸ γιὰ λυχνάρι, ἔψαχναν γιὰ τὸν ἰσχυρὸ Βασιλιά· κι ὅταν ἔφθασαν σ᾿ Αὐτὸν ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει, χάρηκαν καὶ φώναξαν δυνατὰ σ᾿ Αὐτόν· Ἀλληλούϊα.

Εἶδαν τὰ παιδιὰ τῶν Χαλδαίων (οἱ μάγοι) στὰ χέρια τῆς Παρθένου Ἐκεῖνον ποὺ μὲ τὰ χέρια Του ἔπλασε τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ κατανοώντας πὼς εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, ἂν καὶ ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη μορφή, ἔσπευσαν νὰ τοῦ προσφέρουν τὰ δῶρα τους καὶ νὰ φωνάξουν δυνατὰ στὴν Εὐλογημένη·

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ᾿γινες Μητέρα τοῦ ἀστεριοῦ (τοῦ Χριστοῦ) ποὺ δὲν πρόκειται νὰ δύσει ποτέ· χαῖρε ἡ αὐγὴ τῆς μυστικῆς ἡμέρας (τοῦ Κυρίου).

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔσβησες τὸ καμίνι τῆς πλάνης· χαῖρε ἐσὺ ποὺ φωτίζεις τοὺς λάτρεις τῆς Παναγίας Τριάδος.

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔδιωξες ἀπὸ τὴν ἐξουσία του τὸν ἀπάνθρωπο τύραννο (τὸν διάβολο)· χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔδειξες τὸν φιλάνθρωπο Χριστό.

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ μᾶς λύτρωσες ἀπ᾿ τὴ βάρβαρη θρησκεία (τὴν εἰδωλολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ μᾶς ἔσωσες ἀπὸ τὸ βόρβορο τῶν ἁμαρτωλῶν ἔργων.

Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ ἔπαυσες τὴν προσκύνηση τῆς φωτιᾶς (τὴν πυρολατρία)· χαῖρε ἐσὺ ποὺ λυτρώνεις ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῶν παθῶν.

Χαῖρε ἐσὺ ποὺ ὁδηγεῖς τοὺς πιστοὺς στὴ σωφροσύνη, χαῖρε ὅλων τῶν γενεῶν ἡ εὐφροσύνη.

Χαῖρε Νύμφη, ἀνύμφευτε.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 25/02/2012

Μάθημα 15^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Σε αυτό το μάθημα έχοντας μιλήσει για την αξία της Προσευχής αρχίσαμε να αναφερόμαστε για την εν Χριστώ αληθινή Αγάπη. Την Αγάπη που πρέπει να έχουμε στο Θεό αλλά και την αγάπη στις εικόνες του Θεού, στους συνανθρώπους μας, τους αδελφούς μας.

Έτσι λοιπόν πριν πούμε οτιδήποτε για την Αγάπη διαβάσαμε την επιστολή του αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους κεφάλαιο ΙΓ΄ στίχους 1- 8.

Τὸ μεγαλύτερον χάρισμα εἶναι ἡ ἀγάπη

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.

2 Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι.

3 Καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,

5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν,

6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·

7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.

8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.

Μετάφραση :

Τὸ μεγαλύτερο χάρισμα εἶναι ἡ ἀγάπη

1 Ἐὰν μιλῶ τὰς γλώσσας τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπην, ἔγινα χαλκὸς ποὺ δίνει ἤχους ἢ κύμβαλον ποὺ βγάζει κρότους.

2 Καὶ ἐὰν ἔχω χάρισμα προφητείας καὶ γνωρίζω ὅλα τὰ μυστήρια καὶ ὅλην τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω ὅλην τὴν πίστιν, ὥστε νὰ μεταθέτω βουνά, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπην, δὲν εἶμαι τίποτε.

3 Καὶ ἐὰν μοιράσω σὲ ἐλεημοσύνες ὅλην μου τὴν περιουσίαν, καὶ ἐὰν παραδώσω τὸ σῶμά μου διὰ νὰ καῇ, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπην, καμμίαν ὠφέλειαν δὲν ἔχω.

4 Ἡ ἀγάπη εἶναι μακρόθυμη, εἶναι γεμάτη ἀπὸ εὐμένειαν, ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ζηλότυπη, ἡ ἀγάπη δὲν καυχᾶται, δὲν εἶναι ὑπερήφανη,

5 δὲν κάνει ἀσχήμιες, δὲν ζητεῖ τὸ συμφέρον της, δὲν ἐρεθίζεται, δὲν λογαριάζει τὸ κακόν,

6 δὲν χαίρει διὰ τὸ κακόν, ἀλλὰ συγχαίρει εἰς τὴν ἀλήθειαν,

7 ὅλα τὰ ἀνέχεται, ὅλα τὰ πιστεύει, ἐλπίζει γιὰ τὸ κάθε τι, ὑπομένει τὸ κάθε τι.

8 Ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ.

Μέσα από την υπέροχη αυτή επιστολή του αποστόλου βλέπουμε πως είναι η αληθινή αγάπη. Βλέπουμε πόσο δυνατή, ανώτερη και κοντά στον άνθρωπο είναι. Γράφει ο απόστολος Παύλος, πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία πόσο μορφωμένος είσαι, πόσο έξυπνος είσαι, πόσο προφήτης και γνώστης του εσωτερικού κόσμου του καθενός ανθρώπου είσαι, πόση πίστη έχεις ή πόσες ελεημοσύνες κάνεις. Σημασία έχει αν έχεις Αγάπη μέσα σου. Αν δεν έχεις αγάπη μέσα σου, όλα δεν έχουν καμία αξία στη ζωή σου. Δε σε ωφελούν σε τίποτε. Αν λέει ο απόστολος δεν έχω Αγάπη, δεν είμαι τίποτε. Η αγάπη δίνει υπομονή και δύναμη στους ανθρώπους. Η αγάπη απέχει από την ζήλεια, το φθόνο, την αλαζονεία, την υπερηφάνεια, δεν καυχάται, δε λειτουργεί από συμφέρον και ιδιοτέλεια, δεν είναι φίλη με το κακό και δε χαίρεται με αυτό. Η Αγάπη συγχαίρει γράφει στην αλήθεια, όλα τα δέχεται και τα υπομένει. Όλα τα πιστεύει. Πάντοτε ελπίζει και υπομένει το κάθε τι. Και πάνω από όλα ότι και αν γίνει ποτέ μα ποτέ δε θα σταματήσει να υπάρχει.

Έτσι και εμείς πάντοτε θα πρέπει να αγωνιζόμαστε να έχουμε μέσα μας αυτή την αληθινή αγάπη. Ότι καλό στη ζωή μας και αν κάνουμε να το κάνουμε με Αγάπη και όχι επειδή μας λένε άλλοι να το κάνουμε επειδή έτσι είναι το σωστό. Μόνο έτσι θα έχουμε την πλήρη και Θεϊκή ωφέλεια. Στον αγώνα για τη σωτηρία της ψυχής μας ο Θεός που είναι Αγάπη, είναι πάντα δίπλα μας. Αυτός από Αγάπη θυσιάστηκε πάνω στο Σταυρό για εμάς. Από αυτή τη σταυρική θυσία, θυσία γεμάτη Αγάπη, Αλήθεια και Ελπίδα θα πρέπει και εμείς να παίρνουμε δύναμη στη ζωή μας και να μιμούμαστε αυτό το παράδειγμα της εσταυρωμένης Αγάπης. Να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη τη δύναμη μας, με όλη τη καρδιά μας. Να αγαπάμε όλους τους αδελφούς μας, όχι μόνο τους συγγενείς και γνωστούς μας, αλλά και τους συμμαθητές μας, με αληθινή ανιδιοτελής Αγάπη. Όχι συναισθηματική και σαρκική αγάπη. Να χαιρόμαστε με την αλήθεια και με την χαρά των φίλων μας. Να ελπίζουμε και να υπομένουμε κάθε δυσκολία στη ζωή μας και να συγχωρούμε όλους γύρω μας που μας πληγώνουν, αδικούν και στενοχωρούν. Να προσπαθήσουμε να έχουμε πάντα Αγάπη μέσα μας.

Εν συνεχεία διαβάσαμε το αυριανό Ευαγγέλιο της Κυριακής της Τυρινής και είπαμε λίγα λόγια πάνω σε αυτό.

Ευαγγέλιο κατά Ματθαίον ΣΤ΄ 14-21

14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος·

15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

16 Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν.

17 Σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.

19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι·

20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν·

21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

Μετάφραση

14 Ἐὰν συγχωρέσετε εἰς τοὺς ἀνθρώπους ὅ,τι κακὸ ἔχουν κάνει, θὰ συγχωρήσῃ καὶ σᾶς ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος.

15 Ἐὰν ὅμως δὲν συγχωρῆτε τοὺς ἀνθρώπους, τότε οὔτε καὶ ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσῃ τὰ παραπτώματά σας».

16 «Ὅταν νηστεύετε μὴν γίνεσθε σκυθρωποὶ ὅπως οἱ ὑποκριταί, οἱ ὅποίοι παραμορφώνουν τὰ πρόσωπά τους, διὰ νὰ τοὺς ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι νηστεύουν. Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ἔχουν λάβει τὴν ἀνταμοιβή τους.

17 Σὺ ὅμως ὅταν νηστεύῃς, ἄλειψε τὸ κεφάλι σου καὶ πλύνε τὸ πρόσωπόν σου,

18 διὰ νὰ μὴν ἰδοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι νηστεύεις ἀλλὰ μόνον ὁ Πατέρας σου, ποὺ εἶναι ἐκεῖ παρὼν κρυφά, καὶ ὁ Πατέρας σου, ποὺ βλέπει τὶ γίνεται εἰς τὰ κρυφά, θὰ σὲ ἀνταμείψῃ εἰς τὰ φανερά».

19 «Μὴ θησαυρίζετε διὰ τὸν ἑαυτόν σας θησαυροὺς εἰς τὴν γῆν, ὅπου ὁ σκόρος καὶ ἡ σαπίλα τοὺς καταστρέφουν καὶ ὅπου οἱ κλέπται κάνουν διάρρηξιν καὶ τοὺς κλέβουν,

20 ἀλλὰ θησαυρίζετε διὰ τὸν ἑαυτό σας θησαυροὺς εἰς τὸν οὐρανόν, ὅπου οὔτε σκόρος οὔτε σαπίλα τοὺς καταστρέφει καὶ ὅπου κλέπται δὲν κάνουν διάρρηξιν καὶ κλέβουν.

21 Διότι ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σου, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ ἡ καρδιά σου».

Ο Ευαγγελιστής σε αυτό το ανάγνωσμα θέλει να επισημάνει τρία θέματα. α)το θέμα της αλληλοσυγχωρήσεως και β) το θέμα της νηστείας και γ) το θέμα τη πνευματική πρόοδο. Και τα δυο αυτά θέματα είναι εξίσου σημαντικά για τον πνευματικό μας αγώνα την περίοδο της Μ. Σαρακοστής.

Όσον αφορά το θέμα της συγχωρήσεως θα πρέπει πρώτα να ξέρουμε τι σημαίνει ακριβώς αυτή η λέξη. Ετυμολογικά η λέξη σημαίνει ότι βρίσκομαι στον ίδιο χώρο(συν + χωρώ). Αυτό σημαίνει πως η Εκκλησία θεωρεί πρώτιστη ανάγκη να μπορούν όλοι οι άνθρωποι και ειδικότερα τα μέλη της Εκκλησίας να συνυπάρχουν, να χωρούν μέσα στους κόλπους της ενωμένοι με τους αδελφούς τους. Αν δεν υπάρχει το στοιχείο της συγνώμης, τότε οι άνθρωποι συνυπάρχουν μόνο σωματικά και όχι πνευματικά. Μεγάλη και επιβεβλημένη είναι η ανάγκη να συγχωρούμε αλλά και να ζητούμε συγχώρεση από τους άλλους για όσα σφάλματα έχουμε κάνει, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Για να βιώσουμε το πραγματικό νόημα του Πάθους και της Αναστάσεως του Κυρίου πρέπει να μπορούμε να το ζήσουμε μαζί με τους άλλους, και όχι μόνοι μας. Δεν είναι δηλαδή ατομική υπόθεση, αλλά αφορά όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Άλλωστε κανείς δε σώζεται μόνος του, αλλά η σωτηρία μας εξαρτάται και από τους εν Χριστώ αδελφούς μας.

Ο Ευαγγελιστής μας θυμίζει την Κυριακή προσευχή, το «Πάτερ ημών…» όπου παρακαλάμε τον Θεό Πατέρα μας να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας όπως και εμείς πρέπει να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδερφών μας- συνανθρώπων μας. Όμως ο Ευαγγελιστής προχωρεί πιο πολύ και μας λέει πως εάν εσείς δε συγχωρήτε τα αμαρτήματα των αδερφών σας ούτε και ο Θεός θα συγχωρήσει τα δικά σας. Καλό θα είναι λοιπόν , όλοι μας πριν αρχίσει η Μ. Σαρακοστή να συγχωρήσουμε τους συνανθρώπους μας όσους μας αδίκησαν αλλά και να ζητήσουμε συγχώρεση από αυτούς που εμείς ενδεχομένως να αδικήσαμε και στενοχωρήσαμε. Ακόμα πρέπει να γνωρίζουμε πως όταν συγχωρούμε αυτούς που μας έχουν αδικήσει μοιάζουμε με τον Χριστό που συγχώρεσε τους σταυρωτές του.

Όσον αφορά τη νηστεία όλοι γνωρίζουμε πως κατά τη Σαρακοστή η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει την αποφυγή τροφών όπως είναι το κρέας, τα τυροκομικά και το ψάρι. Αυτό το κάνει γιατί με τη νηστεία ο άνθρωπος μπορεί πιο εύκολα να τιθασεύσει τα πάθη του και να στραφεί προς τον Θεό για να ζητήσει το έλεός Του. Νηστεία όμως δε σημαίνει να αποφεύγω να τρώω τις παραπάνω τροφές και να καταναλώνω με λαιμαργία μεγάλες ποσότητες νηστήσιμων τροφών. Η νηστεία θα πρέπει να είναι, εκτός από ποιοτική, και ποσοτική. Νηστεία όμως δε σημαίνει μόνο αποχή από κάποια είδη τροφών. Νηστεία είναι και το να περιορίσουμε και άλλες απολαύσεις(των υπόλοιπων αισθήσεων) όπως είναι παραδείγματος χάριν η τηλεόραση, τα παιχνίδια στον υπολογιστή αλλά και η περιττή του χρήση και άλλα παρόμοια. Νηστεία είναι επίσης η προσπάθεια να τιθασεύσουμε την γλώσσα μας, δηλαδή να μην φλυαρούμε και να λέμε άσκοπα λόγια τα οποία αρκετές φορές μας οδηγούν σε κατάκριση των αδερφών μας.

Ο Ευαγγελιστής αναφερόμενος στην νηστεία μας υποδεικνύει τον δρόμο για να ωφελούμαστε πνευματικά. Μας προτρέπει να μη γινόμαστε υποκριτές, σκυθρωποί και περίλυποι. Να μην έχουμε την έκφραση του καταβεβλημένου από τη νηστεία και την πνευματική άσκηση για να φανούμε στους γύρω ανθρώπους ότι νηστεύουμε, περιμένοντας τον έπαινο τους και έτσι χάνοντας οποιοδήποτε πνευματικό όφελος. Μας τονίζει πως θα πρέπει να νίπτουμε το πρόσωπό μας ώστε να φαινόμαστε χαρούμενοι(και να μην φαίνεται στους άλλους ανθρώπους ότι νηστεύουμε)ώστε η νηστεία να γίνεται φανερή μόνο στον Πατέρα μας τον εν τοις ουρανοίς– κρυφά- ο οποίος θα μας ανταποδώσει την αμοιβή στα φανερά. Επίσης ο Ευαγγελιστής τονίζει πόσο σημαντικό είναι να αγωνιζόμαστε για την πνευματική μας πρόοδο, για τον πνευματικό μας αγώνα που αυτός θα μας οδηγήσει στη σωτηρία της ψυχής μας. Γράφει πως δεν πρέπει να δεσμευόμαστε με τα υλικά και γήινα πράγματα, να μην προσκολλούμαστε σε αυτά και να μην μεριμνούμε για τα πνευματικά μας καθήκοντα. Να μην βάζουμε προτεραιότητες άλλες εκτός από τη σωτηρία της ψυχής μας. Όλα γράφει είναι φθαρτά και δεν αξίζει να αγωνιζόμαστε για να θησαυρίζουμε από αυτά. Αλλά να προσπαθούμε να θησαυρίζουμε από αρετές και πνευματικά χαρίσματα, που αυτά είναι άφθαρτα και είναι εκείνα που μας οδηγούν προς την σωτηρία της ψυχής μας. Είναι αυτός ο σωστός θησαυρός που εκεί πρέπει να είναι ο νους μας και όχι στα χρήματα και στις απολαύσεις που μας απομακρύνουν από το δρόμο του Θεού.

Ας παρακαλέσουμε τον Θεό να διανύσουμε μια ωφέλιμη πνευματική Σαρακοστή. Ας αλληλοσυγχωρεθούμε με τους αδερφούς μας και ας προσπαθήσουμε να νηστέψουμε όσο μπορούμε από τις καθημερινές μας απολαύσεις. Τέλος ας έχουμε στο νου μας διαρκώς, σε αυτή την πνευματική περίοδο, την ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου : «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαργυρίας και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης , ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης, χάρισαί μοι τω σω δούλω. Ναι, Κύριε Βασιλεύ, δώρεισαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου. Ότι ευλογητός ει, εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν.»

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, στους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του αρχαίου – πρωτότυπου της δεύτερης στάσης με τα γράμματα Κ και Λ και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά αυτά λόγια.

Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν, καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μὴ εἰδότα ψάλλειν· Ἀλληλούϊα.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ, φωτισμὸν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος· τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχύν, πέπτωκεν· οἱ τούτων δὲ ῥυσθέντες, ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων· χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα· χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα.

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν· χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωήν.

Χαῖρε, πύρινε στῦλε, ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει· χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.

Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάννα διάδοχε· χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.

Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας· χαῖρε, ἐξ ἧς ῥέει μέλι καὶ γάλα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μετάφραση :

Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ, ἀλλ᾿ ἐγνώσθης τούτῳ καὶ Θεὸς τέλειος· διό περ ἐξεπλάγη, σοῦ τὴν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων· Ἀλληλούϊα.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Κατηχητικό μάθημα 03/03/2012

Ιερός Ναός Παναγίας Φανερωμένης

Κατηχητικό Γυμνασίου 2011 – 2012

Σαββάτο 03/03/2012

Μάθημα 16^ο

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.

Συνεχίζοντας τη συζήτηση που είχαμε αρχίσει το προηγούμενο Σάββατο για την Αγάπη που πρέπει να έχουμε στο Θεό και τους συνανθρώπους μας, τους αδελφούς μας, διαβάσαμε ένα χωρίο από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο ΙΕ ΄(κυρίως στίχοι 12-14).

Πρωτότυπο

1 Ἐγὼ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι.

2 Πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ.

3 Ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν.

4 Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. Καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε.

5 Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν.

6 Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται.

7 Ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ρήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν.

8 Ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ πατήρ μου, ἵνα καρπὸν πολὺν φέρητε, καὶ γενήσεσθε ἐμοὶ μαθηταί.

9 Καθὼς ἠγάπησέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς· μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ.

10 Ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ.

11 Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ.

12 Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς.

13 Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ.

14 Ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν.

15 Οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν.

16 Οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ, ἵνα ὅ,τι ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δῷ ὑμῖν.

17 Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους.

Μετάφραση :

1 «Ἐγὼ εἶμαι τὸ ἀληθινὸ ἀμπέλι καὶ ὁ Πατέρας μου εἶναι ὁ γεωργός.

2 Κάθε κλῆμά μου ποὺ δὲν φέρει καρπόν, τὸ ἀφαιρεῖ καὶ καθένα ποὺ φέρει καρπόν, τὸ καθαρίζει, διὰ νὰ φέρῃ περισσότερον καρπόν.

3 Ἤδη σεῖς εἶσθε καθαροί, ἕνεκα τοῦ λόγου τὸν ὁποῖον σᾶς ἐκήρυξα.

4 Μείνατε ἑνωμένοι μαζί μου καὶ θὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ μαζί σας. Καθὼς τὸ κλῆμα δὲν μπορεῖ νὰ φέρῃ καρπὸν μόνο του, ἐὰν δὲν μένῃ εἰς τὸ ἀμπέλι, ἔτσι οὔτε σεῖς, ἐὰν δὲν μένετε ἑνωμένοι μ’ ἐμένα.

5 Ἐγὼ εἶμαι τὸ ἀμπέλι, σεῖς τὰ κλήματα. Ἐκεῖνος ποὺ μένει ἑνωμένος μ’ ἐμένα ὅπως καὶ ἐγὼ μὲ ἐκεῖνον, αὐτὸς φέρει πολὺ καρπόν, διότι χωρὶς ἐμὲ δὲν μπορεῖτε νὰ κάνετε τίποτε.

6 Ὅποιος δὲν μένει ἑνωμένος μ’ ἐμένα πετιέται ἔξω, ὅπως τὸ κλῆμα, καὶ ξεραίνεται καὶ τὰ μαζεύουν καὶ τὰ ρίχνουν στὴν φωτιὰ καὶ καίονται.

7 Ἐὰν μένετε ἑνωμένοι μ’ ἐμένα, καὶ τὰ λόγια μου μένουν μέσα σας, ζητήσετε ὅ,τι θέλετε καὶ θὰ γίνῃ σ’ ἐσᾶς.

8 Μὲ τοῦτο ἐδοξάσθη ὁ Πατέρας μου:μὲ τὸ νὰ φέρετε πολὺν καρπὸν καὶ γίνετε μαθηταί μου.

9 Καθὼς μὲ ἀγάπησε ὁ Πατέρας καὶ ἐγὼ σᾶς ἀγάπησα. Μείνατε εἰς τὴν ἀγάπην μου.

10 Ἐὰν τηρήσετε τὰς ἐντολάς μου, θὰ μείνετε εἰς τὴν ἀγάπην μου, ὅπως ἐγὼ ἐτήρησα τὰς ἐντολὰς τοῦ Πατέρα μου καὶ μένω εἰς τὴν ἀγάπην του.

11 Αὐτὰ σᾶς τὰ εἶπα, διὰ νὰ μείνῃ ἡ χαρά μου μέσα σας καὶ ἡ χαρά σας νὰ εἶναι πλήρης.

12 Αὐτὴ εἶναι ἡ δική μου ἐντολή, νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καθὼς ἐγὼ σᾶς ἀγάπησα.

13 Δὲν ἔχει κανεὶς μεγαλύτερην ἀγάπη ἀπὸ αὐτήν, ἀπὸ τὸ νὰ θυσιάσῃ τὴν ζωήν του διὰ τοὺς φίλους του.

14 Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάνετε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλω.

15 Δὲν σᾶς ὀνομάζω πλέον δούλους, διότι ὁ δοῦλος δὲν ξέρει τὶ κάνει ὁ κύριός του, ἀλλὰ σᾶς ὠνόμασα φίλους, διότι ὅλα ὅσα ἄκουσα ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, σᾶς τὰ ἐγνώρισα.

16 Δὲν μ’ ἐδιαλέξατε σεῖς, ἀλλ’ ἐγὼ σᾶς ἐδιάλεξα καὶ σᾶς ὥρισα νὰ πᾶτε καὶ νὰ φέρετε καρπὸν καὶ ὁ καρπός σας νὰ μένῃ ὥστε ὅ,τι ζητήσετε ἀπὸ τὸν Πατέρα εἰς τὸ ὄνομά μου, νὰ σᾶς τὸ δώσῃ».

Με αυτό το ευαγγελικό ανάγνωσμα θα μπορούσαμε να συζητάμε για πολύ ώρα. Μέσα από αυτή την παραβολή βλέπουμε πως πρέπει να είναι η πνευματική μας ζωή και πως θα μπορέσουμε να βρισκόμαστε πάντα κοντά στο Θεό και σε αυτή τη ζωή αλλά και στη μετα θάνατό ζωή. Βλέπουμε πως δεν υπάρχει ζωή μακριά από το Θεό. Δεν υπάρχει προκοπή και ελπίδα. Μας παροτρύνει να προσευχόμαστε και να ζητάμε από τον Θεό πνευματική βοήθεια και να ελπίζουμε στην ανταπόκρισή του. Μας λέει ο Χριστός πως αυτό που μας συνδέει εμάς τους ανθρώπους με Αυτόν είναι η αληθινή Αγάπη, η Αγάπη εκείνη που είχε ο ουράνιος Πατέρας μας όταν έστειλε τον Υιό του σε εμάς. Και συνεχίζοντας μας λέει πως αν θέλουμε να μείνουμε στην αγάπη Του θα πρέπει να τηρούμε τις εντολές Του όπως τήρησε και υπάκουσε και ο ίδιος ο Χριστός σαν άνθρωπος στον Πατέρα Του. Αυτό είναι σε λίγες γραμμές το κυρίως θέμα του παραπάνω χωρίου, από το οποίο για άλλη μια φορά φαίνεται η Αγάπη του Θεού για εμάς και κατά συνέπεια η επιθυμία Του να σώσουμε την ψυχή μας υποτασόμενοι στο θέλημά Του .

Από όλους τους στίχους όμως του χωρίου αυτού αξίζει να εστιάσουμε περισσότερο την προσοχή μας στους 12-14.

12 Αὐτὴ εἶναι ἡ δική μου ἐντολή, νὰ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, καθὼς ἐγὼ σᾶς ἀγάπησα.

13 Δὲν ἔχει κανεὶς μεγαλύτερην ἀγάπη ἀπὸ αὐτήν, ἀπὸ τὸ νὰ θυσιάσῃ τὴν ζωήν του διὰ τοὺς φίλους του.

14 Σεῖς εἶσθε φίλοι μου, ἐὰν κάνετε ὅσα ἐγὼ σᾶς παραγγέλω.

Ο Χριστός με τον 12^ο στίχο μας λέει πως δεν είναι απαραίτητο να μας διδάξει πολλές εντολές ώστε τηρώντας τες να μείνουμε στην Αγάπη Του Πατέρα Του, αρκεί μόνο να υπακούσουμε στην εντολή Του : Να αγαπάμε Αληθινά ο ένας τον άλλον όπως και ο ίδιος ο Χριστός αγάπησε εμάς. Η αληθινή Αγάπη, η ανιδιοτελής Αγάπη είναι πολύ δυνατή αλλά και με πολύ κόπο, υπομονή και θυσίες καλλιεργείται στις ψυχές μας. όλοι μας έχουμε το αίσθημα της αγάπης, όμως ελάχιστοι έχουν την καθαρή, αληθινή, θεϊκή Αγάπη. Πολλές φορές λέμε έχω αγάπη, αλλά αυτή η αγάπη είναι αγάπη σαρκική, σωματική, ερωτική, δεν είναι η κατά Θεό Αγάπη. Άλλες φορές λέμε πως έχουμε Αγάπη αλλά πίσω από αυτή κρύβεται λίγη υπερηφάνεια ή λίγη ιδιοτέλεια. Θα πρέπει όλοι μας να αγωνιζόμαστε να αγαπήσουμε όχι μόνο τους φίλους μας αλλά και τους αντίδικούς μας, τους εχθρούς μας, αν θέλουμε να λέμε πως έχουμε μέσα μας την γνήσια πνευματική και θεϊκή Αγάπη. Όπως οι ιερείς στις δεήσεις τους λένε και «υπέρ των αδικούντων ημών» έτσι και εμείς να προσευχόμαστε και για τους εχθρούς μας.

Έπειτα συνεχίζει ο Χριστός στον στίχο 13^ο να μας λέει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη προς τον πλησίον μας, αδελφό μας από το να θυσιάζουμε μέρος από τον εαυτό μας για αυτόν, τον συνάνθρωπό μας. Η μεγαλύτερη έκφραση Αγάπης είναι η πράξη θυσίας προς τον αδελφό μας, τον συνάνθρωπό μας. Όταν γινόμαστε θυσία για τον πλησίον μας γινόμαστε μιμητές του ίδιου του Χριστού. Ο Χριστός ήταν εκείνος που θυσιάστηκε για όλους μας, που σήκωσε με Αγάπη αλλά και πόνο (ως και άνθρωπος που ήταν – είχε 2 φύσεις Θεϊκή και ανθρώπινη)τις αμαρτίες μας και σταυρώθηκε για εμάς. Η θυσία μπορεί να εκφραστεί σήμερα με πολλές μορφές, από τα πιο απλά πράγματα μέχρι και τα πιο σοβαρά και σημαντικά. Θυσία είναι όταν κάποιος στερηθεί ένα αντικείμενο για κάποιον άλλον, πχ. Το μικρό παιδί το παιχνίδι του για να παίξει κάποιο άλλο παιδί ή ένας μεγάλος το αυτοκίνητό του για να εξυπηρετήσει κάποιον αδερφό του που χρειάζεται αυτοκίνητο (και ο πρώτος να αναγκαστεί να περπατήσει για να κάνει τις υποχρεώσεις του). Θυσία φυσικά είναι να στερηθεί ή να μοιραστεί κάποιος κάποια υλικά αγαθά προς καλύψει των αναγκών κάποιου αδελφού του. Θυσία είναι όταν κάποιος θα αφιερώσει λίγο χρόνο από τον δικό του για να δώσει χαρά σε κάποιον/οιους πονεμένους αδελφούς του (π.χ. επίσκεψη σε νοσοκομεία και ιδρύματα). Όμως θυσία είναι και όταν κάποιος δώσει ένα μέλος του σώματός του σε έναν συνάνθρωπό του για να παραμείνει στη ζωή (π.χ. αίμα, μεταμοσχεύσεις, νεφρού, ιστών, μυελού των οστών κα). Η μεγαλύτερη θυσία όμως είναι και όταν κάποιος στην προσπάθεια του να βοηθήσει κάποιον που κινδυνεύει η ζωή του χάσει αυτός τη ζωή του.

Τέλος στο στίχο 14 μας τονίζει πως αν θέλουμε να παραμείνουμε και να λεγόμαστε συνεχώς φίλοι Του, θα πρέπει να ακολουθούμε τα όσα μας δίδαξε και πάνω από όλα την μεγαλύτερη εντολή Του την Αγάπη. Ο Χριστός με αυτό το λόγο Του δε προσπαθεί να μας εκβιάσει αλλά τονίζει πόση αξία έχει να έχουμε Αγάπη και να υπακούμε στο θέλημα του Θεού και πόσο σημαντικό και ωφέλιμο είναι για εμάς όταν βρισκόμαστε κοντά στο Θεό. Αλλά και πως και ο ίδιος ο Χριστός χαίρεται, σαν καλός φίλος μας, με την κατά Θεόν πρόοδο μας.

Στο τέλος του μαθήματος αναφερθήκαμε, πάλι, στην πολύ όμορφη προσευχή της Παναγίας μας, τους Χαιρετισμούς της. Αυτή τη φορά προχωρήσαμε στην ανάγνωση του κειμένου στο πρωτότυπου της πρώτης στάσης με το γράμμα M και στην μετάφρασή του και αναφερθήκαμε στα όμορφα και πλούσια πνευματικά νοήματα.

Μετάφραση :

Ὅταν ἐπρόκειτο ὁ Συμεὼν νὰ φύγει ἀπὸ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζώη, τὴν ψεύτικη κι ἀπατηλή, τοῦ δόθηκες ὡς βρέφος· ἐκεῖνος ὅμως κατάλαβε πὼς εἶσαι τέλειος Θεός. Γι᾿ αὐτὸ ἐκπλησσόμενος ἀπὸ τὴν ἀνέκφραστη σοφία σου, σοῦ φώναζε δυνατά· Ἀλληλούϊα.

Έπειτα ψάλλαμε όλοι μαζί το κοντάκιο της Παναγίας μας, «Τη Υπερμάχω»

και ολοκληρώσαμε, συν Θεό, και αυτό το μάθημα.

Προσευχή μετά το μάθημα :

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

AΓ. ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον. Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή. Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή. Aνάρτηση αγοριών Λυκείου..

Pages

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Κατηχητικά μαθήματα αγοριών Γυμνασίου 2011-2012 Μέρος Β΄

Δεν υπάρχουν σχόλια: